Terkedilmiş Ev

7.Bölüm

Günlerdir araştırmalar yapıyorum.Ama hala bir sonuca varamadım.Neden bu kadar zorlaşmıştı işlerim,neden bu olanlar hep benim başıma geliyor bir türlü anlayamıyorum.

Ama ben pes etmeyecektim.Gerçek ailemi bulana kadar vazgeçmeyeceğim.

Ayrıca araştırmalarımı yaparken çok korkuyorum.Sanki biri beni izliyor gibi hissediyorum.Her an her zaman benim yanımda biri varda her an beni izliyor gibi hissediyorum.Bu durum beni hiç olmadığım kadar korkutuyor fakat ben asla vazgeçmeyeceğim.
Bunun için söz verdim.

                        _ _ _

Odama  geçtim ve elime tabletimi aldım.Araştırmalarıma devam edecektim.Ama önce Edayı görmek istedim.Odasına gittiğimde yoktu.Daha sonra  bütün eve bakmaya karar verdim.Her yeri aradım ama yoktu.Sanki yer yarılmış da içine girmiş.

En sonunda annemle babama sormaya karar verdim.Salona gittim ve onlara"anne,baba Eda nerde biliyor musunuz?"dedim.

İkisinin de haberi yoktu nerde olduğundan.Belki bahçededir diye düşündüm.Ama bahçede de yoktu.Nerde olabilir ki diye kendi kendime söylenirken bahçede bulunan sandalyenin üzerinde bir zarf gördüm.Oraya doğru yaklaştım ve zarfı elime aldım.içini açtım.İçinde bir fotoğraf vardı ve kâğıtta şöyle yazıyordu:

"Kardeşini bulabileceğin tek yer mezarlık."

Ardından elime fotoğrafı aldım.Fotoğrafta bir mezar resmi vardı.Mezarın başında bulunan mermerde ise Eda'nın adı yazılıydı.

Gözümden bir damla yaş geldi.Ne yani,kardeşim ölmüşmüydü!Bu nasıl olabilirdi ki.Artık kendimi bırakmıştım.Bağırarak ağlamaya başladım.Kendi ikizimi kaybetmiştim.

Ağlamam biraz dinince mektuba iyice baktım.En köşede ufak harflerle yazılı bir adres gördüm.
İnternetten hemen o adresin nerede olduğuna baktım.Burası bir mezarlıkmış.

Koşa koşa o adresin bulunduğu yere gittim.Burası epey uzaktı.
En sonunda varmıştım.Hemen fotoğraftaki mezarı aramaya başladım. En köşede buldum o mezarı.İçimden yine ağlamak geldi ama bu sefer kendimi tuttum.Mezarın başına geçtim.Artık ağlamaya başlamıştım.İnsan bir türlü kendini tutamıyordu.

"Benim kardeşim ölmüş olamaz!"

Arkamdan bir adam sesi geldi:
"Sen öyle san!"

Hızlıca arkamı döndüm.Bu adam benim rüyamda gördüğüm beni para uğruna satan adamdı.

"Kardeşime ne yaptın,onu sen mi öldürdün!!!"

"Hâlâ buna inanmak istemiyor musun?"

"Buna neden inanmak isteyeyim ki!Kardeşim benim güvenebileceğim tek kişiydi.!"

Ardından telefonunu eline aldı ve bana bir video izletti.Bu çok korkunçtu.Kardeşimi bıçaklayarak öldürmüştü.Ayrıca bu olanları bir de videoya almıştı.

"Sen nasıl bir psikopatsın böyle!"

"Sıra sana da gelecek.Biraz sabırlı ol yeter!Hem sen kardeşinin başında ağlamaya devam et."

Bunları dedikten sonra hızla uzaklaştı.Bense mezarlıkta öylece kalakalmıştım.Burası epey ıssızdı.
Ama artık bunlar beni korkutmuyordu.Zaten burası kimin umurundaydı ki!Kardeşimin acısından başka bir şey düşünemiyorum zaten.

Artık hava kararmaya başlamıştı.
En iyisi eve gitmek diye düşündüm.Ağlaya ağlaya eve doğru gidiyordum.

Eve varmıştım.Eda'nın ölüm haberini annem ve babama nasıl söyleyecektim ben.En iyisi doğrudan söylemek.

Salona girdim. Annem ve babam iş ile ilgili konuşuyorlardı.Yanlarına geçtim.Biraz oturdum, öylece bekledim koltukta.Daha sonra bana neler olup bittiğini sordular.

Onlara şimdi söyleyecektim.

"Anne,baba biliyorum bu öğreneceğiniz habere siz de çok üzüleceksiniz hatta belki kahrolacaksınız.Ama bunu sizin de bilmeye hakkınız var."

Annem bana söyleyeceğim şeyin ne olduğunu sorunca ona:

"Eda vefat etti!"

Bunu gözlerim kapalı olarak söylemiştim.Gözlerimi açtığımda ise buna hiç şaşırmamışlar gibi bir hâlleri vardı. Hâttâ ağlamıyorlardı da.

Babam oradan bana:

"Kızım biz bunu biliyorduk zaten."dedi.

Hayal kırıklığına uğramıştım.Bunu biliyorlardı ve bana söylememişlerdi.

Daha sonra koşa koşa dışarı attım kendimi.Bu nasıl olurdu.Neden bana söylemediler,neden!

Bir banka oturdum ve ağlamaya başladım.Sonra bana doğru yaklaşan bir kaç ayak sesi duydum.Çok korkmaya başladım.
Ayrıca aklıma o adamın söyledikleri şeyler geldi.

Bana sabırlı olmamı ve sıranın bana da geleceğini söylemişti.

Bu sözler aklıma gelince çok korktum.Tam eve dönücektim ki
Biri beni kollarımdan tuttu daha sonra burnuma bir bez koydu.

Saatler sonra bir ormana getirmişti beni. O sırada ben baygındım Daha yeni yeni ayılıyorum.Daha sonra eline bir bıçak aldı ve:

Aaaaaaaaaaahhhhhhhhhhh!!

                    SON...