หมอนข้าง
Paring : เยี่ยหลาน
: Quan Zhi Gao Shou :
Auther : N เอ็น
Rate : G
การแข่งคู่ที่สามในรอบเพลย์ออฟ รอบแรก ทีมเหย้าซิงซิน ทีมเยือนหลานอวี้ ผลลัพธ์ก็คือ พวกเขาพ่ายแพ้
แม้จะรู้สึกเจ็บใจอยู่บ้างแต่สวี่ปั๋วหย่วนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการแข่งในครั้งนี้ซิงซินเล่นได้ดีจริงๆ
แม้ทีมโปรดจะแพ้แต่เกมที่น่าตื่นตาตื่นใจก็ยังติดอยู่ในหัวสมอง ไม่ได้ดุเดือดเลือดพล่านแต่ก็เต็มไปด้วยกลยุทธ์ หลังจากทีมแกนนำเชียร์แยกย้ายกันไปพักผ่อนเขาก็คิดว่าจะไปเปิดเกมย้อนหลังดูอีกสักรอบสองรอบ คาดไม่ถึงว่ายิ่งเข้าใกล้ประตูห้องพักกลับพบว่ามีร่างของใครบางคนยืนรออยู่ก่อนแล้ว
เขาอ้าปากค้างกระพริบตาปริบๆ "คุณมาที่นี่ได้ไง ไม่สิ คุณรู้ห้องผมได้ไง!"
เยี่ยซิวยืนอยู่ตรงนั้น ใกล้ๆกับประตูห้อง ในปากคาบมวนบุหรี่ แต่เพราะอยู่ในโรงแรมจึงไม่ได้จุดสูบ
"วงใน"คำตอบน่าหมั่นไส้จากเจ้าถิ่นทำเด็กหนุ่มฮึดฮัด หยิบกุญแจมาไขประตูตามที่อีกคนพยักเพยิด
เยี่ยซิวเดินตามเข้าห้องไป ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม
"คุณมานอนอะไรเตียงผม ลุกเลย! บ้านคุณก็มีไม่ใช่หรือไง"สวี่ปั๋วหย่วนขมวดคิ้วใส่คนที่อยู่ดีๆก็มาแย่งที่นอนเขาหน้าตาเฉย ม้วนตัวในผ้าห่มไม่พอยังตบเตียงปุๆเหมือนเชิญชวนให้ไปนอนด้วยกัน
เห็นอีกคนทำหน้ามุ่ยไม่ลงมาตามคำเชื้อเชิญเยี่ยซิวก็หัวเราะเบาๆ แม้ปกติจะเฉื่อยชาแต่ร่างกายก็ถือเป็นของสำคัญอย่างหนึ่งในชีวิตนักกีฬาอีสปอร์ต ถึงไม่ได้มีมัดกล้ามอย่างหานเหวินชิงแต่ก็ไม่ได้อ่อนปวกเปียก ใช้จังหวะอีกฝ่ายกำลังเผลอเช่นนี้ก็ดึงเด็กหนุ่มลงมาบนเตียงด้วยกันได้ไม่ยาก
"ขอพักแป๊บนึงน่านะเสี่ยวหลาน"เจ้าถิ่นเอ่ยออกมาหลังจากใช้แขนขากอดก่าย ล็อคอีกฝ่ายไว้อย่างหน้าไม่อาย
"คุณพักก็พักไปสิ เกี่ยวอะไรกับผมเล่า"สวี่ปั๋วหย่วนดันอีกฝ่ายออกแต่ก็ไม่กล้าออกแรงมากนัก ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าต่อกัน ไม่ได้ต้องการขัดขืนเอาเป็นเอาตายเสียขนาดนั้นอยู่แล้ว
"ก็ต้องแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าพัก"เด็กหนุ่มมองใบหน้าคนที่ทำตัวเป็นงูผ่อนแรงรัดตัวเองลง ดวงตาของอีกฝ่ายปิดสนิท ถึงแม้จะแกล้งหยอกเย้าเขาอย่างเคยทว่าความเหนื่อยล้าก็ยังคงฉายชัดอยู่บนใบหน้า ลีคในรอบเพลย์ออฟ ชัยชนะไม่เคยเป็นเรื่องง่ายๆอยู่แล้ว
ปั๋วหย่วนถอนหายใจก่อนจะหลับตาลง เลิกขัดขืนไปในที่สุด
เห็นแก่ที่ว่าเหนื่อยหรอกนะ
