All My Fiction

[QZGS] fic from beneath <เยี่ยหลาน>

Paring : #เยี่ยหลาน
:Quan Zhi Gao Shou:
Auther : N เอ็น
Rate : G
Note : ฟิคในฟิค ฟินอินเซปชั่น ฟิคจากฟิค beneath ของคุณเมเม่ค่ะ

เยี่ยซิวเอนหลังพิงพนัก มือที่คีบบุหรี่วางลงข้างคีย์บอร์ด ควันขาวลอยเอื่อยอย่างเงียบงัน ดวงตาขยับไปตามภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ นิ้วเรียวสวยส่งบุหรี่เข้าปาก ให้ความขมปร่าอวลอยู่ภายใน รสชาติที่คุ้นเคยไม่ได้ช่วยให้สมองโล่งเหมือนอย่างทุกที แต่กลับให้ความรู้สึกราวกับกำลังนั่งอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยควันบุหรี่...ขมุกขมัวและสับสน

ผมหางม้าสีฟ้าอ่อนผ่านหน้าจอไป เยี่ยซิวบังคับจวินม่อเซี่ยวให้หันตาม มองตัวละครตรงหน้าตีมอนเตอร์ไปเรื่อยๆ...โดยไม่หันมามอง

หลานเหอกลับมาแล้ว...

...แต่ก็ไม่ใช่หลานเหอ

ควันขาวลอยจากปาก จางหายไปในอากาศ ง่ายดาย...เหมือนกับความสัมพันธ์ที่จางหายไป
.
.
.
เพียงเห็นชื่อของตัวละครที่คุ้นเคยเด้งขึ้นมา เยี่ยซิวจำได้ว่าตัวเองพลันระเบิดความเร็วมือ ช่องแชทเด้งขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมๆกับมอนเตอร์ที่ตายลง ทว่าเมื่อจะส่งข้อความหานิ้วกลับค้างอยู่บนคีย์บอร์ด ปล่อยให้เคอร์เซอร์กระพริบซ้ำๆอยู่อย่างนั้น

"หลานเห..."ข้อความที่พิมพ์ไม่จบหยุดค้าง ก่อนที่มันจะถูกลบออก ปรากฏข้อความใหม่ขึ้นทีละตัว

"ปั๋วหย่วน"สวี่ปั๋วหย่วน ชื่อที่รู้มานานแล้วแต่ไม่เคยเรียกอีกฝ่ายอย่างนี้ซักครั้ง จะหาชื่อพนักงานในสโมสรสักคนไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก แต่ก็ไม่ได้ยากเกินความสามารถของมหาเทพแห่งกลอรี่

"ครับ"ข้อความที่ตอบกลับมาอย่างรวดเร็วทำให้เยี่ยซิวชะงัก

"คุณเป็นใคร"

"?? คุณทักหาผมไม่ใช่เหรอครับ"

ช่องแชทอีกหน้าถูกเปิดขึ้นมา หนึ่งในสมาชิกหลานซีเก๋อที่เยี่ยซิวไม่ใส่ใจจะจำ

"หลานเหอไปไหน"

"ก็แชทอยู่กับคุณไม่ใช่หรือไงครับ"

"ตัวจริง"

"ไม่มีใครเล่นแทนทั้งนั้น"มือเรียวสวยค้างบนแป้นพิมพ์ รู้สึกบิดมวนในท้องอย่างบอกไม่ถูก

"...เขาเป็นอะไร"

"ความจำเสื่อม"สามคำที่ทำให้คนเบื้องหลังหน้าจอชะงักค้าง ช่องแชทปรากฏถ้อยคำต่อไป

"จำได้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องของ'จวินม่อเซี่ยว'"

ยกเว้นเรื่องของจวินม่อเซี่ยว...

ถ้อยคำที่วนเวียนอยู่ในหัวซ้ำๆ ไม่รู้ตัวเลยว่าปิดแชทนั้นลงตั้งแต่เมื่อไร

"คุณอยู่ไหน"

"..."

หลานเหอบอกสถานที่กลับมา เยี่ยซิวบังคับตัวจวินม่อเซี่ยวตามไป มองอีกฝ่ายไล่ตีมอนเงียบๆ

"เสี่ยวหลาน..."เสียงแหบพร่าดังลอดไมค์

"ครับ?"คนถูกเรียกขานรับ สวี่ปั๋วหย่วนเป็นคนมีเหตุผล แม้จะถูกคนอื่นๆในกิลล์สาธยายความชั่วร้ายหน้าด้านไร้ยางอายของอีกฝ่ายให้ฟังจนมึนงง ก็ยังคงปฏิบัติกับอีกฝ่ายด้วยความเท่าเทียม ไม่แสดงความเกลียดชังใครเพราะคำบอกเล่าของผู้อื่น

แต่นั่นกลับทำให้คนฟังรู้สึกใจหาย น้ำเสียงที่ตอบกลับมา ราวกับเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ผ่านมาทักทาย แม้จะติดจะยินดีอยู่นิดๆที่ได้เจอกับมหาเทพตัวเป็นๆ

"คุณ? จวินม่อเซี่ยว?"เห็นอีกฝ่ายนิ่งเฉยไป สวี่ปั๋วหย่วนจึงส่งเสียงทักอีกครั้ง

"...ไม่มีอะไร คุณตีมอนต่อเถอะ..."แม้จะงุนงงอยู่บ้างแต่ปั๋วหย่วนก็บังคับตัวหลานเหอกลับไปทำงานของตนต่อ

เยี่ยซิวมองแผ่นหลังของตัวละครที่ห่างไกลออกไป ราวกับมีภาพของสวี่ปั๋วหย่วนซ้อนทับ เมื่อมีอยู่ข้างกายกลับนึกย่ามใจ หลานเหอที่ถูกกลั่นแกล้งน่ารักเสียจนเผลอลืมไปว่าถ้าไม่รู้จักทะนุถนอมเสียบ้าง กระต่ายน้อยก็อาจจะหนีหายไปในสักวัน

เมื่อก่อนคว้าไว้ได้ไม่รู้จักรักษา วันนี้แม้มีอีกฝ่ายอยู่ข้างกาย ก็ไม่อาจคว้าไว้ได้อีกต่อไปแล้ว...