บรรณาการ special
Paring : #เยี่ยหลาน
:Quan Zhi Gao Shou:
Auther : N เอ็น
Rate : G
Note : OOC อ่านของเราต้องระวังoocทุกอันค่ะ 555
"หืม..."เยี่ยซิวเลิกคิ้ว มองร่างเล็กที่นั่งจุมปุ๊กอยู่ในอาณาเขตของตนที่ปกติแล้วไม่มีชาวบ้านคนไหนกล้าเข้ามา เส้นผมสีฟ้าอ่อนกับกิโมโนสีขาวทำให้เด็กน้อยแทบจะกลืนไปกับหิมะที่โปรยปรายอยู่รอบด้าน
หากเป็นสีแดง จะเป็นเช่นไรนะ...
ร่างสูงเดินย่ำผ่านหิมะขาว แบมือออกด้านข้าง ร่มสีแดงสดพลันปรากฏอยู่บนมือข้างนั้น "อากาศหนาวเช่นนี้ เหตุใดจึงออกมานั่งเล่นอยู่กลางหิมะหืม"
เยี่ยซิวยื่นมือข้างที่ถือร่มไปเหนือศีรษะของเด็กน้อย อีกข้างปลดเสื้อคลุมของตนคลุมให้ร่างที่ถูกความหนาวเย็นแทรกซึมจนซีดขาว
"ท่าน..."มือเล็กแตะลงบนผ้าคลุม "ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้..."
"เกอเพียงทำตามใจตัวเอง"เขาตอบ ลอบยิ้มในใจเมื่อเห็นใบหน้านั้นเริ่มมีสีเลือดฝาด
"แต่อีกไม่นานข้าก็ต้องตาย"
"ข้าเป็นเครื่องบรรณาการ อีกไม่นานข้าก็จะเป็นดังเช่นต้นเฟิงพวกนั้น..."เด็กน้อยมองเลยไปด้านหลังเขา ที่ๆต้นเฟิงมากมายเหลือเพียงกิ่งก้าน
บรรณาการ! บรรณาการบ้าบอนี่อีกแล้ว!
เยี่ยซิวกลอกตาในใจ เขาไม่เคยร้องขอ ไม่เคยข้องเกี่ยวกับชาวบ้านเหล่านั้นเลย เพียงปรากฏตัวขึ้นครั้งเดียว คือยามที่เดินทางมาที่แห่งนี้เพื่อเลือกสรรที่อยู่ใหม่
แต่หลังจากนั้นกลับมีมนุษย์หน้าไหนไม่รู้ส่งคนมา แปะป้ายว่าเป็นของบรรณาการบ้าบอ ถึงได้จัดการลบความทรงจำแล้วเอาไปปล่อยเมืองอื่น คิดว่าอีกไม่นานก็คงเลิกราไป ที่ไหนได้ก็ยังส่งมาไม่หยุดหย่อน
นี่เขาเพิ่งเอาคนก่อนไปปล่อยเองนะให้ตาย
"เด็กน้อย เจ้ามีนามว่าอะไร"
แต่... ถ้าเป็นเด็กคนนี้...
"หลานเฉียวชุนเสวี่ย..."
"เสี่ยวหลานอา... ต้นเฟิงเหล่านั้นเพียงผลัดใบเพื่อต่อสู้กับความหนาวเย็นอันโหดร้าย และแบ่งบานต่อไปในฤดูใบไม้ผลิที่จะมาถึง เสี่ยวหลานเองก็จะเป็นเช่นนั้น เกอสัญญา..."มือสวยวางร่มสีสดไว้ข้างกายเด็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืน
"เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน พี่ชาย!!"
"เรา...จะได้พบกันอีกไหม"เยี่ยซิวยิ้มเอ็นดูเมื่อเห็นเด็กน้อยมีท่าทางลังเล ดวงตาเฉยชาฉายแววโหยหาเว้าวอนอย่างที่ชายหนุ่มรู้สึกว่าเด็กน้อยที่เป็นเช่นนี้น่าดูกว่าเมื่อครู่มาก
"ได้แน่นอน"หลานเฉียวชุนเสวี่ยแย้มยิ้ม เป็นยิ้มที่ทำให้ร่างสูงเลียริมฝีปาก รู้สึกคอแห้งผากขึ้นมาทันใด...
สีหน้าที่แปรเปลี่ยนยามเมื่อตนปรากฏตัว อยากเห็นมากกว่านี้...
"ข้า...ข้าขอรู้นามของท่านได้ไหม"
"ถ้าเช่นนั้นเสี่ยวหลานอา... จงจดจำให้ดี"
นามของมังกรเป็นดังเช่นสายใยที่ผูกมัด เมื่อล่วงรู้สามารถควบคุมสัตว์วิเศษที่มีฐานะเทียมเทพได้โดยง่าย เวลานี้กลับถูกเอื้อนเอ่ยแก่เด็กน้อยผู้ไร้เดียงสา ง่ายดายราวกับไม่มีความสำคัญ
"นามของเกอคือ...."
