วรยุทธ์
Paring : #เยี่ยหลาน
:Quan Zhi Gao Shou:
Auther : N เอ็น
Rate : PG-15
Note : OOC อ่านของเราต้องระวังoocทุกอันค่ะ 555 /ยังคงอยู่กับพี่เยี่ยมังกือ /อยากเพิ่มหน้ากระดาษแนะนำเขียนบทพูดหวงเส้านะคะ...
"ท่าน เยี่ยซิว..."หลายเฉียวชุนเสวี่ยเดินเข้าไปทรุดลงนั่งข้างเทพมังกร อีกฝ่ายเคาะกล้องยาสูบเบาๆสองสามครั้งให้ขี้เถ้าสีหม่นหล่นลงบนบนโถรองพลางตอบรับคำตน
"ข้า...ข้าอยากเรียนวรยุทธ์"
"หืม..."เยี่ยซิวเลิกคิ้ว
"นะขอรับ เยี่ยเกอ..."เด็กหนุ่มเกาะแขนเทพมังกร ช้อนสายตาขึ้นมองอย่างออดอ้อน ลงทุนเปลี่ยนคำเรียกขานเป็นถ้อยคำที่อีกฝ่ายชอบหากแต่ตนเขินอายเกินกว่าจะเรียกบ่อยครั้ง ด้วยกลัวว่าคนตรงหน้าจะไม่อนุญาต
เยี่ยซิวนิ่งไปชั่วอึดใจ "...เอาสิ"
"ขอบคุณขอรับ"หลายเฉียวชุนเสวี่ยยิ้มกว้าง ยันตัวขึ้นกดจมูกลงบนข้างแก้มของอีกฝ่ายแทนคำขอบคุณก่อนจะผลุนผลันออกจากห้องไป ไม่ได้มองคนในห้องที่ยกมือขึ้นปิดปาก ปิดบังรอยยิ้มและใบหูที่ขึ้นสี
"เสี่ยวหลาน... ช่างร้ายกาจขึ้นทุกวัน"
.
.
.
ตั้งแต่ได้ออกมาสู่โลกภายนอกหลานเฉียวชุนเสวี่ยก็สนใจในเรื่องวรยุทธ์มาโดยตลอด และยังมีความชื่นชอบจอมยุทธดาบเป็นพิเศษอีกด้วย แต่ที่จนบัดนี้เด็กหนุ่มยังไม่เคยแตะจับดาบเลยสักคราก็เพราะอะไรหลายๆอย่างยังไม่ลงตัว ได้แต่ฝึกร่างกายตามที่ไปแอบมองสำนักดาบในเมืองทำไปพลางๆ
จนเมื่อเช้าวันนี้ หลานเฉียวชุนเสวี่ยไปเดินตลาดตามปกติ จับจ่ายใช้สอยมาเต็มสองมือ ทว่าขณะที่กำลังเดินผ่านโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลับมีบางสิ่งบางอย่างลอยละลิ่วตัดหน้าไป
เด็กหนุ่มตัวแข็งค้าง หลานเฉียวชุนเสวี่ยได้เรียนรู้แล้วว่าในโลกใบนี้การทะเลาะเบาะแว้งต่อยตีฆ่าแกงกันเป็นเรื่องง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ เคยเห็นตัวอย่างมาก็หลายครั้งแต่นี่เป็นครั้งแรกที่พบเจอในระยะประชิดเช่นนี้
