A story that does end

Deel 3

"Niet weg gaan alstublieft"
Vroeg hij me toen hij zag dat ik geschokt toekeek.
De mensen die daar bezig waren met witte poeder te wegen, in te pakken en te tapen hadden niet eens door dat ik binnen wandelende. Ze waren te druk bezig met het inpakken van de witte substantie. en het roken van marihuana.
Ik keek naar hem. "Dit is dus wat je doet?"
"Ik heb men redenes" reageerde hij vastberaden.
"Leg me uit." Zei ik met een dalende blik.
"Kom" hij nam me bij men hand en bracht me naar de badkamer. De enige kamer in het hele appartement waar geen mensen of drugsresten waren.
"Oké luister- ik onderbrak hem
"Nee jij gaat luisteren. Dit is wat je doet? En je denkt me er zo maar bij te betrekken?! Weet je in wat voor positie je me duwt. Je beseft het niet eens!"
Begon ik te schreeuwen uit paniek. Ik wandelde over en weer met men handen in men haren.
"Ik kan dees niet eens geloven. Jij vind dit compleet normaal. Ik vind dit afschuwelijk. Ben je niet wijs in je ho-
Hij onderbrak me door zijn hand op men mond te leggen.
"Angelica aub. Verhef je stem niet."
Hij deed zijn hand weg nam me vast bij men heupen en trok me dichter tegen zijn lichaam.
Ik keek op naar hem
"Ik doe dit voor men moeder. We hadden niks. We komen van niks. En ook al was dat zo men moeder dee haar best om ons alles te geven wat ik maar wenste."
"Dus nu is het tijd dat ik haar alles kan geven waarvan zij wenst. Een huis. Een auto. Kleren. Genoeg geld voor eten."
Ik keek naar hem. Oog in oog. En zag zijn ogen glaziger worden door de tranen die op het punt stonden om over zijn kaken te glijden.
"Nee stop. Ik begrijp het."
Ik was zelf ook met zeer weinig opgegroeid zeker doordat ik de jongste ben van 7 kinderen.
"Ik begrijp je echt"
Ik legde men hand op zijn kaak voor hem te tonen dat ik het niet erg vond. Het was gewoon een shock voor mij.
"Je gaat nu moeten oppassen angelica"
Zei hij tegen mij. Hij hield me nog stakker tegen zijn lichaam aan.
"Hoezo?" Vroeg ik hem ik probeerde een beetje afstand te creëren
"Nu weten mensen dat je men vriendin bent."
"Ja en?" Vroeg ik me af.
"Dat is nooit goed geëindigd..." zei hij tegen me.
Ik slikte men speeksel door uit nerveu
"Wat bedoel je?..."