A story that does end

Deel 10

"Blijf hier" fluisterde hij wanneer hij alleen om de hoek stapte
"Je zoekt me ofwa" hoorde ik men vriend zeggen
"Ah zie je wel" hoorde ik de onbekende man zeggen

"Waar is ons geld"
"Ik moet jullie geen geld" reageerde men vriend
Ik hoorde iets klikken.
Ik zag men vriend naar achtere stappen toen hij terug in men zicht terecht was
Met zijn handen omhoog stapte hij naar achtere
"Wow ey das ni nodig man" ik zag niks maar ik wist genoeg.
Ik stapte om de hoek
"Laat hem met rust" zei ik op een intimiderende toon
"Hahaha onze kleine pitbull is terecht" lachte een jonge, hij had een goude tand die tevoorschijn kwam wanneer hij lachte
Nu zag ik wat er klikte.
En pistool. Ik schrok.
"Nog nooit gezien?" Lachte de man.
"Kijk ik weet niet wat er aan de hand is. Laat het rusten en we regelen wel wat in België"
Zei ik bang maar met een dode blik zodat zij niet zouden door hebben dat ik bang was.
Hij lachte "nee schatje, hij gaat ons nu 10K geven of een van jullie gaat verdwijnen met de wind"

"Bro ik heb geen 10K hier. We regelen dit in België"
Men benen begonnen te bibberen ik beging wazig te zien. Er kwamen zwarte vlekken in men beeld
"Babe-" zei ik ik voelde men bloed zo zakken naar beneden en voor ik het wist was alles zwart. Ik hoorde niks. Voelde niks. En wat voelde als 5 seconde later werd ik wakker. Terug bij bewust zijn. Ik lag in de auto. Maar niet de auto van de man die ons had afgezet bij het hotel.
Ik zag wazig terwijl ik rechtop wauw zitten
"Rustig" hoorde ik in een echo ik kwam volledig bij bewust zijn
"Maak geen vreemde bewegingen" zei men vriend terwijl hij me recht hielp. Ik keek voor me en zag de man met de goude tand in de passagiers stoel met de Adidas sportzak op zijn schoot en het pistool nog steeds in zijn hand
"Ik kan dees ni aan" zei ik terwijl er tranen uit men ogen begonnen te lopen
"Schat ze brengen je eerst naar huis en dan regels ik alles met deze jongens alles komt goed sorry dat het zo moest gaan"
Fluisterde hij terwijl ik nog steeds in mijn badjas zat had hij een trainingspak aan.
"Waar zijn men kleren?" Vroeg ik
"In de koffer"
"Ik kan niet naar huis" zei ik
"Hoezo?"
"Gewoon breng me naar men vriendin in berchem" zei ik
Ik gaf het adres van de straat ernaast wauw niet dat die mannen wist waar ik woon
"Sorry echt waar" hij wauw zijn hand op men been leggen. Ik schoof naar de zijkant.
Hoe kan hij me in deze positie brengen. Hoe?...