kahvemde kan var (+13)

-2-

Sorgu

Kapının çalınmasıyla uyandım kapıda polisler var dı.

"Bahar Akay" "buyrun benim" "bizimle emliyete gelmeniz gerekiyor. Evde bir yetişkin var mı?" "Anne " bu cagirmakdan daha çok bir yardım çığlığı idi.

Annem yanıma geldi "Bahar neler oluyor bu polisler niye burda?" Ben bilmiyordum ve beynim hiçbir bilgiyi kabul etmiyordu.

"Hanım efendi kızınızı emliyete almamız gerekiyor cinayet den sorgulanacaktır arama emrimiz var evinizi aramamız lazim." Polisin sesi o kadar kabaydı ki sanki ben birisini öldürmüşüm gibi acıyan bakışlar atarken bunu söylemesi çok zoruma gitmişti.

"Ne Bahar ne diyo bu insanlar ne cinayeti kızım..." Artık duyma yeteneğini kaybetmiştim. Ne zaman aşırı gerilsem böyle olurdu duyamazdım. Ama bu bence iyi bir şey sonuçta beni geren bir şeyi duymak istemem değil mi?

Yaklaşık 30 dakikada karakola varmıştık. Beni hemen sorguya aldılar.

Bir polis geldi " merhaba Bahar neden burda olduğunu biliyomusun? Ben söyleyeyim cinayet den. Zeynep durmuşu öldürmek suçuyla. Neden yaptın Bahar neden öldürdün kızı ?"

"Ben yapmadım "

Sen yaptın Bahar itiraf et dışarı çıktım silahla kızın kafasına nişan aldın ve sıktın sonra da tam kalbine "

"Ben yapmadım ben katil değilim diyorum size!"

"Hadi ama bahar hangi katil ben katilim der ? Itiraf et daha az ceza alırsın hayatını düşün , zaten ortaya cikicak ."

Artık konuşulanları duymuyordum bile. Aklım hiç olmadığı kadar doluydu KATİL. belki aklımda hep o şüphe var ya öldürdüysem ya unutmuşsam.

Ama hayır " ben öldürmedim " diyebildigim tek şeyi diyordum. Ben yapmadım. "yemin ederim "

Yaklaşık 5 dakika öncesinden dinlemeyi bıraktığım polis susup acıyarak bana baktı. Yıkılmıştım daynicak gücüm kalmamıştı gözyaşlarım çoktan yanağını sırılsıklam yapmıştı ve ben güçsüzdüm. Ama hayır vazgecmiyecektim ben yapmadiysam kendime güvenecektim.

"Hayatını mahvediyorsun Bahar." Polis birkaç dakika gözlerime baktı ve olumsuz anlamda başını salliyarak gitti. Peki şimdi ne olacak

Hayatım kararıyor ve ben bunu izliyorum ne kadar neşe verici!

Beni nezarete attılar yaklaşık 2:30 saat orda kaldım sonra da annem aldı. Anneciğim hayattaki tek sığınağım, yaşama amacım, var oluş sebebim yani HERŞEYİM.

Eve geldigimiz de annem bir şey demedi. Bana sarıldı uzun uzun sarıldı uzun zaman sonra ilk defe annemin kokusunu bu kadar net alıyordum. Huzur vericiydi sonra ben annemin gözlerinin içine bakıp gülümsedim. Ve odama çıktım .

Gördüğüm rüyayı yazmak için defterimi aramıştım ama yoktu. Lanet polisler sorgulama için götürdü sanirim.

Bir kağıt cikardim ve ona yazdım. Bı çocuk kendi kafasına sıkıp intahar edicekti ama yanlışlıkla kurşun bebeyine denk geldi adam buna dayanamadı kafasına sıkmadan kalp kırızinden öldü.

Ya ben neden böyleyim hiç olmiycak şekilde korkutucu ruyalar görüyorum ama bunlar benimle ilgili değil. Neden?

Kimse kalmadı oyun bitti. bir el daha oynayalim mi?