kahvemde kan var (+13)

-4-

Dönüm noktası bir zamanlardan

Hayatımı tekrar düşünmeye başladığımda çok da iç açıcı bir olay yok gibi görüyordu. Bu günlerde ne kadar günlüklerimi sadece kabus kitabı olarak kullansam da eskiden yani babam varken hayatım çok güzeldi. O günleri özlemek yerine yaşamaya karar verdim!

Evet ilk yapmam gereken bir arkadaş çevresi edinmek sanırım. Bu konuda çok da iyi olduğum söylenemez. Herkes benim bir ucube olduğumu düşünürken zaten hayat yeterince zor bı de bu olaya arkadaşın olmayışı dahil olunca çoook daha zor oluyor. KESINLIKLE DENENDI ONAYLANDI !

Şimdi okula gitmek için hazırlanıyorum bu gün ekstra bı özenle saçlarımı yapıyorum çünkü her zaman olduğu gibi olsun istemiyorum zaten son zamanlarda okulda iyi bir izdenimim var diyemem ya.

Okulda gayet sıradan dersler işlenirken 3.derste nöbetçi geldi ve bir cinayet romanı yarışması olduğunu söyledi. Bu çok iyi bir haberdi çünkü ben cinayetlerle çok uğraşıyorum siz de biliyorsunuz ya.

Derste bir çocuğun sürekli bana baktığını farkettim bu çocuk okulun şu tehlikeli tiplerinden di ama ne yani kardeşim bı ara ver cakicam ağzının ortasına şimdi ya. bu ne amk?!

Sonunda zil çalmıştı cidden çok acıklım kantine gidip köfte ekmek yemek her zaman favori aktivitem olmuştur ama bu sefer nedense bu derste bakan çocuk da benimle geldi ha bir de bunun tayfası baya bu İstanbul mafya tipi gibi asayiş şube ekipleri birazdan gelcek de götürecek gibi tipleri var.

Bu derste bana bakan çocuk bı sonraki tenefus yanıma geldi. "Bahar bana baksana ya bi. " dedi bu çocuk korkuyo gibiydi adam mı bıçakladı lan bu, yoksa niye benimle konuşsun ki? "Adın barıştı değil mi? " Kafasını salladı " seni dinliyorum barış " dedim. aşırı ciddi bı tavirla

" artık beni dinleme Bahar! Artık beni gör. Senin icin oluyorum Bahar sen... Sen mükemmelsin cidden mükemmel ben ben seni seviyorum ya. Evet seviyorum kaç yıldır hep aynı sınıftayım bahar hep seni görüyorum. Kaç tane okul değiştirdin hala umudum sensin SEVI SEVIYORUM BAHAR AKAY GOR ARTIK BENI ".

Her ne kadar sonunda bağırmış olsa da ömrümde ilk defa birisi bana sevdiğini söylüyordu. Bu neydi şimdi bu ne yani kaç yıldır olmayan şeyler niye ben değişmeye karar verince oluyor ? Ya ben çok şanslıyım ya da... Ya da şanslıyım kacari yok artık pozitif düşüncem.

Bir sonraki tenefus her zaman aç bir insan oldugumdan yine kantine gittim bı şu bir de kraker aldım masalardan birine oturup yemeye başlamıştım ki yine yanıma barış geldi bu sefer yanında arkadaşları da vardı.

"Merhaba yenge" dedi hafif Sarı saçlı olan çocuk. Ben ona ters ters bakarken barış söze girdi. "o yengeniz diyil mert (kısık sesle ) en azından daha " dedi " heee affet yengelerin bı tanesi o zaman " dedi " ben yengen değilim " tam birşeyler daha söylüyordum ki kantin sırasının orda kavga çıktı iki kız bayaa bı büyük kavga ediyorlardı

Barış "Bahar şunları ayır yoksa bunlar birbirini öldürecek " dedi korku ve endişe karışımı bir sesle " Ben kilimi bile kimildatmam ne halleri varsa görsünler" dedim ama ne hikmetse icimden bı ses ' bı boklar olucak' dediği için kalkıp kavganın olduğu yere gitmeye başladım. Kavga eden iki kızın da saçından tuttum ve okuldaki müzik odasının oraya götürdüm

"Derdiniz ne lan sizin " "sen kendi işine bak si*ik işlerine burnunu sokma. " Dedi e yani doğal olarak bende sinyal attı "senin gotunden kan alırım ben yavsak senin ne bu cesaretin! Kes sesini kavga ettiğin kızın yanında görürsem bir daha ağzına sicarim senin. DUYDUN MU LAN ?!" kız korkmuştu e o da mal iki küfürden ne korkuyosa "duydum " dedi ve gitti havaya bak aq

Bazen de sadece susmak gerekir