Gece saat 03.00
Dört gün önce gece,o partide yaşananlardan sonra ölümümü hazırlamıştım.Sakura ağacına olan hayranlığımı herkes bilir.Ölümümle çok sevdiğim bir şeyi birleştirmek istedim.Sakura ağacı benim ölümüm olacaktı.Ağaca bağladığım ipe ve hemen altındaki sandalyeye baktım.Nedense hiç üzülmüyordum.Aksine içimde bir mutluluk vardı.Beş dakika sonra her şeyden kurtulacaktım sanki.Elimdeki telefona bakıp gönder tuşuna bastım.Arkadaşlarım için özel olarak hazırladığım kayıtlarda yola çıkmıştı.Sıra kendimi asmaktaydı.Kimse gelmeden yapmalıydım.Hiç düşünmeden sandalyenin üzerine çıktım.İpi alıp boynumdan geçirdim.Son kez gökyüzüne baktım.Sandalyeyi itmemle hayatta kalma mücadelem başlamıştı.Ne kadar gariptik biz insanlar.Ölmek isteriz ve kendimizi asarız.Ama son nefeslerimizi verirken hep direniriz.Ne için bu direncimiz?Ölmemek için mi?Ama başından beri de amacımız ölmek değil mi?Son nefesimi verdiğimi hissettim.Aynı anda da gözümden bir yaş düştü.Gözlerimi sonsuzluğa kapadım.
Bambam'ın ağzından gece saat 03.15...
Okulun önündeki Sakura ağacına doğru sürüyordum arabayı.Lalisa'nın ilk gönderisinde anlamıştım intihar edeceğini.Evde olur sanmıştım ve evine gitmiştim.Teyzem ve eniştem evde olmadığını bize gelmek üzere yola çıktığını söyledi.Telefonuma gelen bildirimle son fotoğrafını gördüm.Sakura Ağacı,en sevdiğin şeyle öldürecektin kendini.Gazı biraz daha kökledim.Okulun bahçesine arabayı bırakıp Sakura Ağacının olduğu yere koşmaya başladım.Fakat gördüğüm manzara tek kelimeyle korkunçtu.Rose,Jungkook,Jin...Jisoo dışında herkes buradaydı.Sen bedenen buradaydın.Ama ruhen?Gözyaşlarım hızla düşerken arkamdan bir çığlık sesi geldi.Jisoo gelmişti.Senin bu halini görüncede hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.Herkes ağlıyordu ama kimse seni oradan kurtarıp hastaneye götürmüyordu.Lalisa ölmene izin veremezdim.İlk işim seni o ipten kurtarmak oldu.Ölemezdin sen.Hastaneye gitmeliydik.
"Nereye gidiyorsunuz?"bunu soran Jungkook'tu.
"Hastane'ye."
"Tamam.Çok yakında bir hastane var oraya gidelim."
"Sen ve arkadaşların gelmiyorsunuz."
"Lalisa bizimde arkadaşımız."dedi Jennie
"Ah,gerçekten mi?Nedense hiç belli olmuyor.Kız ölüce mi geldi aklınıza."avazım çıktığı kadar bağırmıştım.
"Gözüm görmesin sizi."
