Every You Every Me || Larry five-shot

-5- FINAL

Bir gün kendi odamda kilitli kalacağımı söyleseler kıçımla gülerdim herhalde. Ama şu an odamda Louis ve ben kilitli kalmıştık. Bunu yapanın da Niall ve Zayn olduğunu söylememe gerek yok galiba?

"Bunu neden yaptılar ki?" diye sorduğunda Louis'ye çevirdim gözlerimi.

"Konuşmamızı istiyorlar." dediğimde huzursuzca kıpırdandı yerinde.

İşler buraya nasıl gelmişti ki?

.
.
.

Flashback

"Bana bakın! Aşk üçgeninize dik ortay çizer, bölünene kadar karenizi alırım sizin! Dinliyor musunuz yoksa test çözmek için kullanacağım kalemi üzerinizde farklı amaçlar için mi kullanayım?"

Üç gündür nirvanada olan sinirime rağmen bana yalvar yakar matematik çalıştırmayı kabul ettiren iki gerizekalı; sanki ben onlara konu anlatmak için yalvarmışım gibi davranıyor ve beni dinlemiyorlar, birbirlerine laf atıp duruyorlardı. Sınava çok az bir süre vardı ve üzerimdeki bu stresle ne yapacağımı bilmezken karşımdaki iki andavala laf geçirmeye çalışıyordum. Onların yaptığı ise 'aşk' konuları konuşmaktı. Kendilerinden ben ve Louis'nin durumuna benzer örnekler veriyorlar ama asıl konuyu asla açmıyorlardı.

"Hepsi Niall yüzünden, yemin ederim bu çocuk beyin yerine patates püresi taşıyor kafatasının içinde."

"Kes! Taşıdığın nohut kadar beyin parçacığı, gelmiş burada bana laf sokmaya çalışıyorsun!"

Sakin kalmaya çalışarak Niall ve Zayn'i izlemeye devam ettim.

"Beynin işlevi boyutuna göre olsaydı filler bilim adamı olurdu."

"Boşver şimdi onu. Liam işini ne yapacaksın diye sordum ben sana."

"Ne yapacağım ya!? Unuttum bile."

"Ben de inandım!"

"Seni inandırmak zorunda değilim, aptal!"

Ve sonuç; kafasına birer kitap yiyen iki gerizekalı...

"Bana bakın..." diye başladım tek gözüm seğirirken. Kafalarını ovuşturarak bana baktıklarında devam ettim. "Eğer bu sikimsonik şeye devam ederseniz, sizi beyinleriniz hoşaf kıvamına gelene dek yumruklar ve kıçlarınızı tekmeleyerek evden atarım!"

İkisi de hızlı bir şekilde kafalarını aşağı yukarı sallamaya başlayınca biraz daha sakin bir tavır takındım.

"E-eh... Geç mi kaldım?"

Başım direk sesin geldiği yöne döndüğünde karşımda günlerdir doğru düzgün görmediğim minik bedeni görünce şoka uğradım. İki salakla uğraşırken kapıyı da duymamış olmalıydım ve kendi sesimden de Louis ile muhtemelen ona kapıyı açan annemin sesleri de gelmemişti.

Kendi sesimden...

Louis bütün söylediklerimi duymuş muydu!?

"Ö-ö-ö-özür dilerim! İstediğin yere oturabilirsin! Geç falan kalmadın! Biz de yeni başlamış sayılırdık zaten, değil mi çocuklar!?"

Niall ve Zayn'den aynı anda tek bir kelime yükseldi. "Evet!"

Gülümseyerek aramızda bir sandalye boşluk kalacak şekilde oturdu. Bu hareketi içimi o kadar çok burkmuştu ki birkaç saniye yutkunamadım. Bundan birkaç gün önce olsa direk bana en yakın yere oturur ve benimle sürekli temas halinde olurdu. Ve buraya son değil ilk gelen kişi o olur, Niall ve Zayn gelmeden önce baş başa bir-iki saat geçirirdik.