Chapter: V

22 0 0
                                    


Vylon brought me here in expensive restaurant.

I don't feel comfortable because I am not use to eat in expensive restaurant like this.

Tinawag nya na yung isang waitres para umorder.

Inabutan kami ng menu tig isa kami.

May kalakihan yung menu kaya nakatakip sa mukha ko habang namimili ako.

Pero sa ilang minuto din akong nakatitig sa menu wala parin akong makitang mura.

Super mahal ng mga pag kain. Pinaka mura na nila yung 600+.

" What is your order Kagura?" - Vylon.

Grabe mauubos ata pera ko dito pag nag kkb kami...Ganito ba talaga pag mayayaman. Dinner lang ganito na kalaki ang ginagastos samantalang ako ay isang linggong baon ko nato .

"Kagura!"-Vylon.

Napababa naman ako ng menu ng medyo tumawag si Vylon.

"Ako ba tinatawag mo?"- tanong ko na nakaturo pa sa sarili ko yung daliri ko.

"What?"- he asked.

Ay oo nga pala english speaking to.

"I mean, are you refering me?" - me.

"Yes, I am asking you what is your order. You seem busy thinking something."- Vylon.

"Sorry, I can't choose any of this, too expensive." - nangingiwi kong sabi.

Nakakahinayang sa pera eh, tapos di din naman ako palakain ng pang mayamang pag kain.

Mas gusto ko yung mga nakakabusog.

Pero mura lang like kain sa karendirya ganun.

"What? Could you please don't mind the price. Just pick your order okay."- Vylon na nakangiti sakin.

Luh bat kasi ngiti ngiti to sarap tuloy pirutin pisngi.

"Ahm, can you recommend something. I mean I am not familiar with this kind of food so would you mind if you're the one who decide what I gonna order."- Me.

Medyo nahihirapan na talaga akong mag english. Goodness sana kasi marunong sya mag tagalog huhu. ;(

"Okay then, miss give us your most expensive food."- Vylon said then handed back the menu.

Luh most expensive ba kamo.

"Hey! What did you just ordered?"- I asked him.

"Haha! you told me to choose for you so eat what I ordered." - seryoso nyang sabi sabay pisil sa pisngi ko.

"What a piece of beauty."- pabulong nya pang sabi .

Gosh ! Feeling ko namumula pisngi ko.
Ang init ng pakiramdam ko.

Bakit ba nakakakilig mag aasta tong lalaki na to.

Aba marupok me ..charot

Uminom ako ng tubig para medyo mahimasmasan ako.

Napapahawak ako sa pisngi ko feeling ko kasi namumula.

Dumating na yung order namin at nag start na kaming kumain.

Well naparami kain ko kasi masarap eh.

After ay inalok nya na akong ihahatid sa bahay, kahit sabi ko wag na he insist parin kaya napapayag nako.

Kasalukuyang nasa kotse na kami at pauwi na.

"Thanks for your warm welcome."- he said.

"Its nothing, beside it is good to be your friend."- me

When True Love EndsWhere stories live. Discover now