TÜKENİYORUZ YAVAŞ YAVAŞ

bölüm; dokuz | "sen hep gül"

Alex,

Ben ölüyorum, sevgilim. Yavaş yavaş yok oluyorum. Kalbim daha fazla dayanamayacak gibi.

İşin acı yanı, ben senin gözünün önünde sona yaklaşıyorum.

Bunu istemiyorum, Alex. Benimle birlikte senin de canının yanmasını istemiyorum.

Yorgunsun, fark ediyorum.
Artık gözlerin eskisi gibi canlı bakmıyor.

Bana umut aşılamak istiyorsun, ama kendin de yavaş yavaş ümitsizliğe kapılıyorsun.

Bunu bana fark ettirmemeye çalışıyorsun, ama ben anlıyorum, sevgilim.

Canın yanıyor, yanmasın.

İçin acıyor, acımasın.

Benimle birlikte tükeniyorsun.
Tükenme, Alex.

Ben bitiyorum, sen de bitme.

Senin önünde daha çok uzun bir yol var.
Alacağın milyonlarca nefes var. Gülümseyeceğin binlerce an var.

Ağlayacağın...

Ağlayacağın anlar olmasın.

Sen hep gül.

Sevgi ve gözyaşlarıyla,
Linda

*

Linda, beni yaralıyorsun. Çok hem de. Ama yine de seni çok seviyorum:")

Sizi seviyor,

Güzel kalbinizi öpüyorum❤