AKO SI AMANDA 20 years old.
Bata pa lang ako nakakaramdam at nakakakita na ako ng iba't-ibang klase ng elemento.
Bakit? Sabihin na lang nating kakaiba ako.
Ako lang ang nakakaalam ng kakayahan ko. Ayaw ko kasing masabihan na baliw ng mga tao.
Hindi lang ako ang kakaiba dahil maging ang bahay namin ay kakaiba din. Pinamamahayan ito ng hindi ko maipaliwanag na misteryo.
Akala ko wala ng mga ganoon sa bahay namin. Na tahimik na. Na wala na talaga sila for real.
And when it happened? I don't think so.
For the past 7 months kasi tahimik na ang bahay. Pero, puro AKALA ko lang pala ang lahat. Kasi recently lang nagpaparamdam pa sila.
Ang kwentong ibabahagi ko sa inyo ay nakakakilabot. For me. Ewan ko sa inyo. And I know kunti lang ang naniniwala sa mga ganitong kwento.
Nasa kwarto lang ako. At hindi ako lumalabas.
Well, lumalabas naman kapag nandyan ang friends ko. Kapag may gala kaso, wala sila. Busy ang mga kumag sa pag tatrabaho.
Yes. We are workaholic friends.
Busy na din ako sa trabaho ko ngayon. Pag ganitong walang trabaho ay nasa bahay lang ako. Rest day ko kasi ngayon. Hindi kasi magkatugma ang restday namin ng mga kaibigan ko. Saka, hindi din ako magalang tao.
Isa akong promodiser sa mall somewhere sa Davao. Minsan opener ako minsan closer naman.
Balik tayo sa kwento ko. Ayon nga nasa kwarto lang ako nakahiga at nagbabasa ng WEBTOON. Oo. Mahilig ako sa comics. Of course, wattpad din.
Pero, mas more on ako sa comics, eh! Kasi nakikita ko ang kwento unlike sa wattpad na nababasa ko lang. Iniimagine ko pa sa utak ang nababasa ko. So, ito na nga... nakahiga lang ako as what I've said.
Hindi pa ako lumalabas ng kwarto since pagkagising ko.
I don't feel anything like hunger. Kapag nag babasa ako nakakalimutan ko ang gutom. Saka nag snack na ako since, may mga junk foods naman ako dito sa loob ng kwarto ko.
Tinatamad talaga ako.
Nagsimula na akong magbasa. Scroll lang ako ng scroll. Nakakakilig na ang bawat scene nang biglang may kumalabog sa kabilang kwarto.
Which is kwarto ni kuya. Napatigil ako sa ginagawa ko. Sa pagkakaalam ko work niya today. Sa isip ko naman na baka hindi na naman siya nag work.
Minsan kasi tamad ang isang 'yon. See? Magkapatid talaga kami. Parehong tamad. Lol! O baka napasarap ang tulog. Tulog mantika pa naman 'yon. Kahit nga naka set ang alarm niya hindi parin nagigising.
Baka, nag grind na naman sila ng mga kaibigan niya sa ML kaya hindi nagising ng maaga para mag trabaho. Adik kasi yon sa mga games. Like dota at ml. Yari na naman siya kay mama nyan!
Binaliwala ko na lang at ipinagpatuloy ko ang pagbabasa nang may nalaglag na naman sa kwarto niya.
I tried to ignore it again. I don't really mind the noise in the other side. Kasi baka siya lang yan may ginagawa or I don't know. Wala akong pake sa kanya.
And it happend na naman. Kaso, this time parang may nahulog na marble mula sa taas. 'Yong parang jolen na inihagis mula sa taas? Ganung ganun.
Kaya bumangon ako at sinilip ang kwarto ni kuya. Sarado naman. Cheneck ko 'yong pinto. Sarado din. Napakamot ako ng ulo.
Bumalik ako sa kwarto ko at hihiga na sana kaso... 'yong ingay na naman ang narinig ko.
Dahil sa inis ko kasi disturbance masyado (wow) pinuntahan ko ang kwarto ni kuya at kumatok.
"Kuya! Ano bang ginagawa mo dyan? Ang ingay mo!" Bulyaw ko sabay katok sa kwarto niya.
No response.
Ilang minuto lang binuksan ko na ang pinto.
At humangin ng malakas. 'Yong tipong humampas sa buong pagmumukha ko ang lamig.
I'm so shock in that moment.
That it made me ran into my room then lock the door.
Inihagis ko ang aking katawan sa kama at nagtaklubong ng kumot.
Nanginginig ako.
Kinakabahan.
At natatakot.
Nakakapanindig balahibo.
I saw my brother lying in bed. Sleeping while snoring loud.
And what the most terrified me?
He's all alone.
YOU ARE READING
Horror Tale 2
RandomMga kwento ng mga tao kasama ang kanilang iba't-ibang karanasan. Karanasang hindi mo nanaising maranasan. Mga nakakatakot at nakakapanindig balahibong kwento. Tara na't ating alamin ang misteryong nababalot sa ating mundo.
