Thank youuu sa lahat ng nag-vote! So much love. x
_____
Samantha's POV
Most cliche stories nagsisimula sa pag gising ng nanay sa anak. Medyo memorize ko na kasi siguro adik ako sa wattpad stories. Pero ibahin mo 'ko, ako author ng sarili kong buhay. And, I want to start my own story by saying goodnight to my mother.
"Ma, tapos na po ako sa assignments ko. Gagamitin nyo po ba itong laptop?" Sabi ko sa mom ko na naga-ayos ng higaan ng lil sis ko.
"Nak, baka gamitin ni Chrissa, iwan mo nalang dyan." Sabi ni Mama.
"Okay. I'll just leave it here ah. Punta na ako sa room ah? Goodnight, Ma! Ano oras dating ni Papa?"
"Mamaya pang mga 10 PM siguro." Sagot nya. "Sige, I'll be in my room na. Goodnight." sagot ko naman at pumunta na sa room ko.
My name is Samantha. 16 years old, 4th year highschool. As I've said, hindi ako maganda, sikat o ano man. Normal na tao lang ako with big dreams. Dejk. Syempre, pag highschool, stress sa school. Di ako matalino, normal lang. Di ako tulad ng ibang fictional characters sa Wattpad na laging Valedictorian.
Ewan ko ba, lagi kong nire-relate yung buhay ko sa Wattpad stories. Kaya ayoko masyadong nagbabasa, masyado akong umaasa sa buhay ko na maging katulad ng kanila. That'll never happen.
Pumunta ako sa bed ko and I opened my phone, I clicked my Wattpad app. Nag-update na pala fave author ko. Kaso, it's already 9:30. Kailangan 9:45 tulog na ako, maaga talaga kasi gising ko pag school days. You know, traffic sucks. Haha.
"Akala ko ba mahal mo 'ko? Ba't mo ko sinasaktan ng ganito?"
"Mahal kita but it's time para matuto ka!"
Halos lahat ng tao dito sa room, tumingin saming dalawa--
In-end ko na pagbabasa, haynako. Eto na naman yung mga impossible scenes na nangyayare sa Wattpad stories. Sigawan sa room? Pwede ba yun? Asan ang hiya nyo? I love the story, the plot, the author. Pero gusto ko yung makatotohanan.
Minsan, binabasa ko nalang yung story. Kasi, ang ganda ng plot. Kaso yung mga nangyayare? I can't even imagine shouting at my boyfriend ng ganun ka-lakas. Nakakahiya.
But... wait. At my boyfriend? Wala nga pala akong boyfriend. Fictional character pwede pa. #foreveralone.
*knocks*
Pinatay ko yung phone ko at nagkunwaring tulog. Ayoko na makipag-usap, tinatamad na ko. "Ate, gising ka pa?" But, I heard my fave person so tumayo ako.
"Oh, why?" Lumapit sya sa akin, "Di ko masagot yung tanong ng teacher ko. Paano raw nagiging helpful ang 'love' sa buhay? Really?" OA nyang kwento.
She's already 13, 1st year highschool. "Uhm, siguro, it makes us inspire." Gosh, nawala lahat ng hugot lines ko. Gabi na kasi eh.
"You know what? I'll help you answering that question tomorrow. Inaantok na ko, Chrissa." Sabi ko, and I yawned.
"okay. Thanks! Goodnight."
Gusto ko talaga basahin yung story na kaka-update lang fave author ko. Kaso, gabi na. Bukas nalang siguro.
____________
Jairus' POV
"Ayan kasi. Kaka-gala mo sa barkada mo, wala ka na namang pera." Sermon ni papa.
-_______-
Pwede ba! Kasalanan ko bang pumunta sa kaklase ko at gumastos? Haynako. -.- "Hayaan mo na Pa, binata na yan. Alam na nya ginagawa nya." sabi ni Mama.
Yes, pinagtanggol nya ako. Hahaha! Buti nalang si Mama, alam sitwasyon ko. Etong si papa, sermon dito, sermon dyan. Lagi nalang.
"Osya sige na. Matulog ka na Jairus. Maaga pa pasok mo bukas." Sabi ni Mama. Um-oo nalang ako at pumasok sa kwarto ko.
Monday na naman bukas. -.- Makikita ko na naman barkada kong pasaway. Ubos na naman pera ko nito. -.-
*phone buzzes*
Oh, may nag-text pa, pahabol.
"Uy Jai, nagawa mo assignment natin sa Math? Ako hindi patay! -_-" -Peter.
Ay oo nga pala! Pero dibale, after lunch naman yon. Kopya nalang ako haha.
Ako nga pala si Jairus. Call me, Jai para masaya. Dejoke lang. 16 years old, 4th year highschool. Gwapo ba ako? Siguro. Haha, pero di sikat. Sakto lang. Di ako matalino, sakto lang din. Loko loko minsan, pero bumabawi naman. Goodboy na.. medyo badboy.
__________
Samantha's POV
Pag pasok ko ng school, start na pala ng Flag cem. And as usual, announcement na naman. -___-
"Uy, uy! Sam!" Napatingin ako sa likod ko, si Peter pala. "Oh?" Sabi ko, "Nagawa mo yung assignment natin sa Math?" Tanong nya.
O.O Oo nga pala! -_-
"Uh..... di ko maalala eh." Sagot ko, pero hindi pa talaga. "Pakopya ako." -_- Sabi na eh. "Di ko sure kung tama." Palusot ko. "Okay lang. Basta ha, salamat." Sabi nya.
Bwisit na 'to, Monday na Monday, di ko nagawa yung assignment ko. Kainis. "Thank you and have a nice day." After ng speech ng principal namin, pwede narin pumila yung mga late sa mga sections nila.
"Oy girl. Malapit na yung reporting natin sa Filipino. Ready ka na ba?" Tanong sa akin ni Hannah, classmate ko. "Ha? Merong ganun?" tanong ko. Ano ba nangyayare sa akin, wala na ata akong alam sa studies ko. -_-
"Oo, this Wednesday na ata. Kinakabahan ako." Share nya. At dahil wala akong ka-alam alam dito, "Ako rin, parang ayoko." Sagot ko.
(P.S.: Guys, medyo boring sa una, okay? Ayoko muna lagyan ng special scenes. Syempre, The Reality. Totoong buhay ng isang tao hahahajk. Keep reading!)
Nung pinapunta na kami sa room, nakita ko na naman ang dreamboy ko... Hay. <3
"Oy Sam, mas maganda pa kapatid mo sayo. Nakita ko kaninang flag cem." -___- ang gandang simula. Parang in short, ang panget ko. Ganon? Loko.
"Ah? Edi ligawan mo." Bwisit na 'to. Sino pa ba? Edi classmate kong slash kinikilala kong dreamboy na si Jairus! "Ayoko nga. Di ako child abuse." Sabi nya.
"Sus Jai, si Bagito nga pumatol sa college eh hahahahaha!" Sabi ng tropa nyang loko din.
"Tanga, di Bagito pangalan nun. Andrew!" Tropa 2.
"Ay, inaabangan mo yun lagi 'no, Matthew? Inspired? Hahahahaha!" -Tropa 3.
"Mga loko." Bulong ko. Napatingin naman sakin si Jairus, "Pakopya sa Math." sabi nya.
"Asa ka, bahala ka dyan." sabi ko.
Bakit ganon? Sa mga Wattpad stories na binabasa ko, asaran sa una, sweet na sa huli? Ba't kami ni Jairus hindi? Ang tagal na naming magka-asaran. 3 years na ata, wala paring pagbabago. Sabagay, iba naman kasi talaga ang Wattpad stories. Pwedeng baguhin ng author yung buhay nila. Eh ako? Author ako ng sarili kong buhay. Di ko pwedeng mabago agad-agad. Kailangan ko lang talaga maghintay ng perfect timing. Para sa lahat.
_______
Boring chap sa una. Hahahaha! Babawi ako sa next chapters, alright? Thank you so much sa feedback. So much love. Hugs & kisses! x
BINABASA MO ANG
The Reality (kathniel)
RomantikSawa na ba kayo sa mga cliche na stories? Yung parang pag naiisip mo parang normal plot nalang? O kaya naman, pag nabasa mo parang imposible sa totoong buhay? Etong story na 'to ay nagpapakita ng katotohanan sa ating buhay. Accept the reality.
