කිරි කිරි හඬක් නැගෙමින් පැද්දෙන සිරුර දෙස මා බලාගත්වනම බලා සිටියා. විවිධාකාර සිතුවිලි මගෙ හිතට නොනවත්වා ගලාගෙන අාවා.
" කෝච් කොහොමද මෙතනට අාවෙ.. මේකත් අර හොල්මනගෙ වැඩක්ද... මං හිතුවෙ කෝච්වත් අපිව මෙතනින් බේරගන්න එයි කියලා... එ්ත්.... එයත් දැන්.... හොල්මනගෙ බිල්ලක් වෙලා ඉවරයි.... "
කෝච්ගෙ ජීවය සුන් මල සිරුර දෙස බලා සිටි මට හිතුනා.
විදුලි පන්දම මා අතින් ගිලිහීම නිසා කිසිවක් පැහැදිලිව නොපෙනුනත්, ගෙල සිර වීම නිසා මල සිරුරේ දිව පිටතට අැවිත් තිබූ එ් බියකරු දසුන වරින් වර මට සිහිවුනා.
ගෙල සිහිකිරීමක් පිලිබඳ සිතමින් සිටින විට මට එක්වරම සිහි වුනේ බස් එක අනතුරට පත්වෙන වෙලාවේ හොල්මන ටේගෙ ගෙල සිරකරන් සිටි අාකාරයයි.
එය මගේ හිත බියටත් කලබලයටත් පත් වී සිටි නිසා දුටු මායාවක්ද... එහෙම නැත්තම් එය අැත්තටම සිදුවුනාද... එහෙම නම් ටේ එයාගෙන් බේරුනේ කොහොමද... ටේ තවමත් හොඳින් නේද...
මා ටේ දෙස බැල්මක් යොමු කලා.
මගේ අතින් ගිලිහුනු පන්දම ඉදිරියට දල්වාගෙන කාමරය අාලෝකමත් කරමින් සිටි ඔහුගේ මුහුණ මඳ අාලෝකයෙන් මට දිස්වුනා.
කලබලයකින් තොරව, විමසිලිමත් දෑසින් ඉහල බලා සිටි ඔහුගෙ මුහුනෙන් නම් ඔහු සුවෙන් සිටින බවක් නිරූපණය වුනා.
එ් වනවිටත් මගේ මිතුරන්ගෙත් අවධානය මා පෙරදි විදුලි පන්දම එකවර එල්ල කල නිසාදෝ අපට ඉහලින් පිහිටි මල සිරුර වෙත යොමුව තිබුනා.
කුටිය පුරා පැතිරුණු සිහින් අාලෝකයෙන් ඔවුන්ගේ භීතිය තැවරුණු මුහුණු මා දුටුවා.
" කෝච්?! "
මගෙ අනුමානය තහවුරු කරමින්, හෝසොක් හ්යොන්ග් අපට ඉහලින් සිටි රුව දෙස බලාගෙනම බලාපොරොත්තු සුන් හඬකින් කිව්වා.
ජිමින් කෑගසමින් යුන්ගි වෙතට නැඹුරු වී සිටි අතර, ටේ මෙවර දෑස් වසාගෙන යමක් කල්පනා කරමින් හිටියා.
YOU ARE READING
DEATH
HorrorA NiGHt WiTh DeAth . . . seven boys and their coach went on a journey and they got lost... at that night, they had faced the most scariest things in the world.... it's only one night.... JUST ONE NIGHT they had to fight with death... another bangt...