ÇİZGİ

Herşey Tuhaflaşmaya Başlıyor 3

Annesiyle sarılmaları bittiğinde her zamanki gibi yine ard arda bomba sesleri duyuldu 5 tane duyuldu bu sefer .

O kadar çaresizdiler ki orada öylece duruyor ve birilerinin evlerinin yıkılmasını bekliyordular,oysa onların hiçbir suçu yoktu.

Bir süre daha bekledikten sonra tekrar bir anons yayınlandı "HERKES EVLERİ
NE DÖNEBİLİR.HERKES EVLERİNE DÖNEBİLİR.TEKRAR EDİYORUMM...
Bütün bu anons sesleri yankılanırken Nisa Naz'ı arıyordu gözleriyle.Yok yani olsaydı şimdiye kadar elbet görürdü.
Annesinin elini tuttu birlikte herkes gibi evlerine döndüler.Evlerinden içeri girecekken Behranla karşılaşmaları dışında her şey iyi gidiyordu.Uyuz çocuk.

Eve girince annesi ışıkları açmak için mutfağın duvarındaki beyaz düğmeye bastı ama ışıklar açılmıyordu.Tekrar tekrar denedi,olmuyordu.Nisa merdivenlerden indi ve alçak olan mutfak kapısından içeri kafasını eğerek  seslendi.
-Annee ne oluyor ışklar niye açılmıyor,pencereden gördüm diğer evlerin ışıkları yanıyor.
-Bilmiyorum ki,sen bi çatıda kablolara felan baksana belki yaparsın.Bende o sırada elektrikçiyi arıyım.
-Tamam,el fenerini versene ordan 1.çekmecedeydi.
Annesi ilk çekmecedeki el fenerini yakıp Nisa'nın eline verdi.

Nisa merdivenlerden yukarı çıktıktan sonra tavana dayanmış merdivene çıktı.Feneri köşedeki tozlanmış kutuların üstüne tuttu.Sonra yanındaki kırık sehpaların olduğu tarafa tuttu.Son basamağı da çıkıp ayağa kalktı ama tavan çok  kısa olduğu için belini eğip yürümesi gerekti, yavaşça yürümeye başladı.Bi yandan da fenerle etrafını aydınlatıyordu.İlerideki şartellerin olduğu yere gitti Şartel atmamıştı.Yine kapatıp açtı ama ışıklar açılmıyordu.Off niye gelmiyo bu ışıklar derken bir ses duydu bu şey sesine benziyordu bir sayaç gibiydi bu ses,çatıdan geliyordu sanki.

Az ilerde çatıya açılan bir kapak vardı oraya gitmeye çalıştı eğilerek.Kapağın önüne gelince durup fenerle kapağı inceledi.Kapak sanki yıllardır açılmamıştı.Çok tozlu görünüyordu.Kapağı hemen açtı sonra da yukarıya çıktı.Dik kısımlardan yavaşça yürümeye başladı sese doğru,sanki ses çok yakınından geliyordu ama hiçbirşey görmüyordu karanlıkta.O sırada çalan telefon sesi yüzünden kapağın yanındaki düzgün tuğlanın üstüne oturdu ve  yanındaki taştan bacaya tutundu.Arka cebinden telefonunu çıkardı,annesi arıyordu.
-Alo anne
-Nerdesin sen iki saattir gelmedin,ne yapıyosun orada.Ben elektrikçiyi aradım 10 dk sonra gelicek.Hadi sen de gel artık.
-Tamam geliyorum anne zaten bulamadım.
-Neyi bulamadın,neyse çabuk gel,bekliyorum,dedi.

Annesi telefonu kapatınca etrafına biraz daha baktı.Sesin yanındaki taş bacadan geldiğini anlaması uzun sürmedi.Yanıp sönen küçük ve güçsüz kırmızı ışığa baktı bir süre.Ne olabilirdi ki bu?
Onu almak için uzandı ama tutmasına rağmen hareket etmiyordu çatıya çivilenmiş gibiydi.Alamayınca eğilip ne olduğuna daha yakından  baktı.Üstünde 30 yazıyordu ve dalarken bi anda 29 oldu.Buna inanamıyordu gerçekten de bomba olabilir mi?Kalbini acıtan ve kanını donduran bu düşünceden hemen sıyrılıp annesini aradı telefonla.

-Çabuk,nolur aç hadii.
Telefon meşgule düşerken o sinirle eğilip tekrar sayaca baktı.19 olmuştu.Tekrar annesini aradı bir yandan da ayağa kalkıp çılgınca olan fikri için cesaretini toplamaya başladı.
Son kez dönüp sayaca baktı 9 olmuştu.Koşmaya başlarken annesi de telefonu açmıştı.

-Anne hemen evden çık,hemen soru sorma hemen çıkman lazım öleceğiz yoksa,nolur acele et,dedi ve çatının sonuna geldiğini farkedince son gücüyle derin bir nefes alarak çatıdan atladı.

Gözü kararırken hatırladığı tek şey tam yere çakılacakken patlayan bomba ve havaya uçuşu.

Uyandığında etrafta birsürü araçla birlikte ağlayan üzülen bir sürü insan ve küle dönüşen evleri vardı.Kafasını zorla kaldırıp toz toprakla dolmuş yavaşça kapanan gözleriyle son kez yıkılan, yanan, mahvolan evlerine baktı.

LÜTFEN BÖLÜMLE İLGİLİ YORUMLARINIZI YAZIN VE FİKİRLERİNİZİ BELİRTİN
SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM:))