Ne kadar seversen sev; ama asla belli etme sevgini. Çünkü sevdiğin kişi, sevildiği kadar üzecektir seni.
Sabah uyandığımda saate baktım.Alarmdan 5 dakika önce uyanmıştım alarm sesinden kurtulmuştum galiba.
Neşeli bir şekilde yatağımdan kalkıp lavobaya gittim.İşlerimi hallettikten sonra mutfaktan gelen nefis kokuyu takip ettim.Annem herzamankisi gibi masayı yemeklerle donatmıştı.
"Yemeğini ye Ada herzaman yemeğini yemeden gidiyorsun sanırım gözünü doyurup karnını doyurmuyorsun."diyip gülmüştü annem.
Bende anneme "Sabahları yemek yemediğimi biliyorsun anne güzel yemeklerinin kokusu karnımı acıktırdı galiba bugün kendi sınırlarımı aşacağım." Dedikten sonra annem yüzündeki gülücükleri dahada artmıştı. Hızlı hızlı yemeğimi yedikten sonra arkadaşım Ece'nin evinin önüne geldim.Tam kapıyı çalacağım zaman kapı aniden açılıp Ece'nin abisi sinirli bir şekilde önüne bakmadan bana çarpıp gitmişti.
Eve girceğim zaman Ece bunu anlamış olmalı ki hemen çantasını alıp yanıma geldi.
"Ada bugün okul çıkışı benim bir yere gitmem lazım sen tek gitsen olurmu?" Diye sorunca birşey olduğunu anlamam geç olmamıştı.
"Tabi sen işlerini hallet yarın beraber gideriz."dedim.
Dersler gelip geçmişti zilin çalmasına 5 dakika vardı aklımda Eceyi takip etmek vardı ona yetişebilmek için erkenden eşyalarımı toparlamaya başladım.
Zil çalınca Ece hızlı hızlı gidiyordu ona yetmişmem zor olmaya başlamıştı.
Bir dükkanın önünde durduğunda hemen insanların arasına girmiştim.
Ve Eceyi abimle gördüğüm an gözlerime inanmak istemedim
Yoksa Eceyle abim sevgili miydi?
