İçimi her zaman edebi bir dille dökmeyi denedim çünkü insanlar bunu sevdi ve içindeki derin anlamlarla anladı beni. İnsanlar kendinizi basit bir şekilde anlattığınız zaman anlamazlar,bu insanoğlunun klasik bir huyudur. Çok sevdiğim bir abimin her zaman bana söylediği sözde olduğu gibi: "İnsanoğlu çiğ süt emmiştir,nerede ne yapacağı belli olmaz."
Umut her zaman içinizde var olmalı çoğu zaman düşseniz de dostlarım. Bu bölümde öyle pekte edebiyata ve süslü cümlelere kaçmayacağım fakat size şunu söyleyeyim bugün 2 Şubat 2020 ve memleketteyim. Kar ve buz gereğinden fazla var çünkü bir doğu ilinin ilçesindeyim. Oturduğum kafede sigaramı içerken dışarıya baktığım zaman bir çocuk gördüm,kat kat giyinmiş ve pofuduk ayıcık olmuş neredeyse :) küçük yeşil bisikletini onca kar ve buza rağmen sürmeye çalışıyor ve her 2 metre ilerleyişinde yüzündeki tebessüm metrelerce öteden belli oluyor. Umudunuz çocuklar gibi olsun,hayatı çocuklar gibi sevin,herşeyi çocuklar gibi ütopik yaşayın ve her zaman kendinize kendiniz için olmasa bile sevdikleriniz uğruna değer verdiğiniz şeyler adına iyi bakın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Kartalı
LosoweKanadı kırık bile olsa her an göklerde süzülen bi kartalın iç dünyasına hoşgeldiniz.
