New VAGE [ New Vampire Generation ]

Chapter 11: DEADLY SYRINGE

Jane POV.

Naging tahimik ang araw ko mula nong mga nakikilabot na pangyayari.

Tik*tac*tik*tac...

Ngunit sa kadahilanang hindi ako nito nilulubayan pati sa panaginip. Ay buhay na buhay ang mga nangyayari.

Kriiing*kriing*kriiiiingggg*...

Napalingon ako sa orasan. Katabi nito ang envelope na dahilan ng kaguluhan sa buhay ko.

Ngunit kailangan ko rin ito para makapag enroll ulit.

" Haish , wala akong gana!"

Wala akong ganang bumangon dahil kaninang alas tres ng umaga ay gising na gising na ako.

Kasalukuyan umiinom ako ng kape. At tumunog ang telepono.

" Is this Mrs. Jane Niana Young?" tanong propesyunal ng isang tao.

Baka bampira! Sagi sa isip ko.

"Ahhm bakit ho?" tanong ko agad.

Halatang nag kagulo dahil sa may nagtatalo mula sa kabila.

"I need you here! He's been waiting for you! Please Now!" naging boses babae ang kausap ko ngayon.

Ano hinihintay ako.

Isang tao lang ang iniisip ko. Si Rain.

Akala ko iniwan niya na ko. Pati itong bahay walang linis halatang walang tao tumira.

Haissshh. Kainis. Kuha ko ng jacket. At isang mask nang sa gayon ay makaiwas ako sa walang katotohanang chismis.

Rossville Hospital

South road , District 09

" asan ba toh papunta? parang gubat na ata toh."

Naglalakihang puno ang bumungad sa akin. Sa gitna nito may malaking establisyemento . Nakikita ko rin ang paglabas pasok ng mga doctor.

" Miss Mor- ay este Ms. Young!" kaway ng isang napakagandang babae mula sa suot nitong mahabang puting tela.

"Ito ho ba..?"  Di ko natapos at binuksan nita na ang pintuan. At humambala sa akin ang mga taong tumatawa, umiiyak , nagagalit, may nalulungkot, in short nababaliw.

Mental Hospital pa la!

Napaatras ako ng hawakan nito ang bisig ko.

Halatang naramdaman niya rin iyon.

Hindi ako baliw. Maaring may mga ilusyon akong hindi maipaliwanag ngunit teka....

" Hindi ako baliww!" Naisigaw ko sa kaniya.

Ngumisi lang siya.

"Hahaha Maam. Dito tayo!" nababasa kaya nita ang iniisip ko.

Di kaya'y bampira siya!..

Nanaig ang takot ko. May sira na ata ulo ko.

" Misan ang iinisip ng mga tao ...ay TAMA.
Maaring tama ang iniisip niyo."

Bigla ako kinabahan ng todo todo. Dahil sa sagot nito.

Ngumiti lang siya at binuksan ang panghuling pintuan.

Isang sagot, ay libo-libong kaba at kutob ang nararamdaman ko ngayon.

At may naririnig akong nababasag at sigawan.

Nakita ko rin ang paglabas ng limang na ka lab gown mula sa pintong itinuro ng babae.

Gumuhit ang kaba sa puso ko. Ng marinig ko ang boses ng kaibigan ko.

Tumingin sa akin ang babaeng nakalab gown mula sa kintatayuan ko. Habang hawak nito ang cellphone.

Bigla ring tumunog ang cellphone mula sa pocket ko.

Kinawayan niya ko.

Habang papalapit ako  ng papalapit ay mas lala akong di makahinga.

Rain POV.

Nag iba ang paningin ko. Naging matalas ang pag iisip at naging sensitibo ako sa paligid.

Parang naririnig ko ang mga hikbi sa tuwing gabi at sa umaga ang nababasag na mga gamit.

Jane!

"Jane tama na!"

Nagising ako sa puting kwarto. May mga bantay na pasimple ako tinitignan.

Parang alam ko rin iniisip nila.

"Rest well. Sir Dreyard." bagong pasok na lalaking naka white lab gown.

"Huh anong rest. Sino at paano ako napunta dito?"

Walang kumibo.

"Wala ka dapat malaman kahit ano!" a guy on my side said.

Hinawakan nila ako muka sa dalawa kong kamay pati sa dalawa kong binti.

Ang lakas nila.

" AHHHHHHHHHH. Tulonggggg..." sigaw ko.

Nag iba ang kanilang ekspresyon.

"Tumahimik ka." tinusok nito ang karayom pumaso sa mga kamay ko.

Nag init ang katawan ko. Maaring epekto ito ng kemikal na itinusok.

Lumabas ang mga guhit ng mga pulso mula sa di malamang lakas na nakuha ko.

"Damn give me another syringe!" nag alangan silang lahat.

Naging mabilis ang kanilang kilos. Rumehistro sa ka ilang mga mukha ang takot. Takot sa diko malamang dahilan.

"STOP!" Pagmamakaawa ng babae.

Hawak ko napala ang and dalawang estranghero. Habang pahagis ko na sana ito.

"Please. I know your a good man. Were just getting the-" naputol ang kaniyang sinabi.

At tinurukan ako uli ng isa pang nag aapoy na likido.

Uminit ang katawan ko at lalo lang akong nagalit.

"Stop. Don't say that!" Nahagis ko ang taong tumurok nito.

"Mas lala siyang lumakas Sir Hugo!"

Banayad nito ang takot.

" Damn. Get all that damn syringe now!"

His monotoned voice. Shiveled my ear and it's irratating.

Inihagis ko lahat ng bagay na madaanan ko mula sa kaniya.

"Ikaw!" Hinawakan ko siya sa leeg at umangat na ito sa ere.

Inihagis ko ito ng dalawang beses.

Ang ordinaryo nitong mata ay nag kukulay dugo. Umigting ang kaniyang panga at humaba ang dalawa nitong ngipin.

" Sir." natatakot na sambit ng kaniyang mga ksamahan.

"Leave this to me alone. Get out!" dapat natakot na ako. Ngunit mas sumidhi ang aking galit.

Para bang may kasalanan siya sa akin.

Lumabas ang lahat pwera sa amin.

Tama lang ang lakas namin. Walang humpay ang kaniyang mga suntok.

At di ko alam kung anong klaseng lakas ng loob ako mayroon.

Napasubsub ako sa sahig. Kasabay nito ang pagtusok ng maraming karayom sa leeg ko.

At ang maiinit na matutulis pa sa karayom na tumusok.

At nakapag pahina sa akin.