Daydreamer

Hoofdstuk 4- Karaoke

Ik word wakker, ik draai om naar het raam en ik zie het mooie uitzicht op de stad. Opeens hoor ik een bel rinkelen, en iemand die bergint te praten 'Het ontbijt staat over tien minuten klaar.' ik stap uit bed en loop naar mijn koffer, ik heb nog niet alles in de kast gestopt. Ik doe mijn jeans aan en een shirtje. Ik loop naar beneden en blijkbaar ben ik optijd, want de andere gaan pas net zitten. woow wacht is dit het ontbijt? bij mij thuis is zo'n ontbijt nog niet eens op een speciale dag. Ik ga aan tafel zitten, als ik naar voren kijk zie ik David zitten, hij vind het blijkbaar ook 'wow'. 'er is vavond een feest in de stad' ontbreekt Jason de stilte 'oeeh zullen we daar heen gaan?' vraagt Liv 'jaa lijkt me leuk' zeg ik 'jaa' zegt David. 'het begint om negen uur, dus dan gaan we rond kwart voor negen?' zegt Jason 'ja is goed' zegt Liv 'Wat voor feest is het dan' vraag ik nieuwsgierig 'het is een karaoke avond' zegt Jason 'oohh, lijkt me leuk!' zeg ik. Wanneer we klaar zijn met eten loop ik naar boven, maar als ik in mijn koffer kijk zie ik dat ik helemaal geen kleding mee heb voor de karaoke avond. Ik loop naar de kamer van Liv en klop aan, ik loop naar binnen en zeg 'Ik heb niks om aan te trekken naar het feest.' 'dan gaan we nu naar de stad om te shoppen!'. Wanneer we allebij onze spullen hebben gepakt om naar de stad te gaan.

bij de eerste winkel loop ik naar binnen 'hee dit is wel een leuk shirtje' zegt Liv terwijl ze wijst naar een shirtje die er hangt. 'wauw, jaa die is zoo mooi' zeg ik 'hier, ga het passen' ik pak het shirtje aan en loop naar de pashokjes. Wanneer ik het shirtje aan heb loop ik het pashokje uit, Liv staat al bij de spiegel 'Woow, die staat je echt mooi' ik bekijk mezelf in de spiegel 'Dankjewel, zal ik deze kopen?' 'jaaaa' ik loop naar de kassa en betaal het shirtje, Liv en ik lopen weer terug naar huis. 'zal ik mijn haar krullen of stijlen?' vraagt Liv 'stijlen, en wat zou ik doen?' 'krullen'

Eindelijk zijn we klaar met onze make up en haar, we lopen weer naar de woonkamer en wachten op David en Jason. Na een paar minuten komen zei er ook aangelopen 'zullen we gaan?' vraagt Jason 'jaa' zegt Liv, we lopen naar buiten. De karaokebar is blijkbaar best dichtbij. We lopen naar binnen en ik hoor al mensen zingen, niet de beste maar zo slecht is het ook niet. 'Skylar? ga je zo zingen' vraagt Liv 'uh nee' antwoord ik 'waarom niet, je kan echt goed zingen' 'dank je, maar ik ga liever niet zingen voor al deze mensen, mischien later als het wat rustiger- wacht hoe weet je hoe ik zing?' 'ik hoorde je zingen in je kamer' 'oww, ik ga even wat drinken halen' 'is goed' ik loop naar de bar en ik bestel wat drinken. Wanneer ik mijn drinken krijg komt er een jongen naar mij toegelopen hij gaat op de barkruk naast mij zitten en hij besteld ook wat. Hij pakt zijn drinken aan kijkt mij aan lacht even en loopt weg, wanneer ik mijn drinken op heb loop ik weer terug naar Liv. 'hee, het is al wat rustiger, ga je nu zingen?' 'moet het' 'ja, moet van mij' ik wist zelf ook wel dat het niet rustiger was, het was maar 10 minuten verder. Blijkbaar had Liv al voor mij gereserveerd, ik loop het podium op. Ik kies een liedje uit en er word een microfoon aan mij gegeven. Wow wacht heb ik nou een duet gekozen, de jongen van de bar kijkt mij aan en hij heeft het door, hij loopt het podium op en krijgt ook een microfoon en wanneer het liedje begint zingt hij mee. Veel kijken ons vol bewondering aan. Wanneer we klaar ben met zingen en het liedje eindigd gaat iedereen klappen, normaal doen ze dat niet. Ze klappen alleen maar als ze het echt goed vinden. De jongen van de bar en ik lopen het podium weer af, Liv komt al naar ons toe gerend 'wauw, jullie zingen echt heel mooi' 'haha, dankje' opeens kwam David eraan gelopen 'klonk goed' wow wacht, zei hij nou iets aardig. Van David had ik zoiets nooit verwacht hij zei dat het goed klonk, normaal zegt hij nooit iets aardigs, nou tenminste niet tegen mij. Liv loopt alweer weg, samen met David en nog een paar mensen. Ze denkt waarschijnlijk dat ik mee loop, maar ik blijf staan bij de jongen van de bar. Wauw ik moet ik moet echt zijn naam weten anders blijf ik hem voor altijd de jongen van de bar noemen 'mijn naam is trouwens Jordan' woow alsof hij mijn gedachten kan lezen 'Skylar, maar noem me maar Skye' 'mooie namen' zegt hij en glimlacht.