Ceren odada bir sağa bir sola dönerek kendi kendine konuşur, Nedim de buna daha fazla dayanamaz ve
''Ceren, dur artık." Der.
Ceren Nedim'e yandan bir bakış atarak odadan çıkar Nedim ise Ceren'in bu davranışına anlam veremeyip balkona çıkar ve Ceren'i izler. Ceren bir arabaya atlayıp köşkten ayrılır, bunun üzerine Nedim de apar topar başka bir arabaya atlayarak Ceren'in peşinden gider.
Ceren tenha bir yerde arabadan iner ve yürümeye başlar, Nedim de arkasındadır ama Ceren bunun farkına varmaz.
Ceren, "Cemre özür dilerim, sana iyi bir kardeş olamadığım için, lütfen gel, lütfen..." diye bağırarak olduğu yere çöker ve ağlamaya başlar.
Ceren'in yere düştüğünü gören Nedim hızla onun yanına gider ve kollarından tutarak kaldırmaya çalışır. Ama Ceren kalkmaz, ağlaması daha da şiddetlenir ve Nedim'e, "Ben ablamı bulmaya gideceğim Nedim, bırak beni." der ve Nedim'den kurtulmaya çalışır.
Ancak Nedim Ceren'i bırakmaz, tam tersine ona sıkıca sarılır. Ceren bir süre çırpınsa da sonunda pes eder ve o da Nedim'e sarılır. Nedim Ceren'in saçlarını okşarken Ceren kafasını hafifçe kaldırarak Nedim'in gözlerinin içine bakar.
Nedim, Ceren'in gözlerindeki acıyı, korkuyu ve pişmanlığı görür. Ceren dudaklarını yaladıktan sonra "Nedim, ablama bir şey olmaz demi? Onu bulurlar demi?" Der gözlerinden yaşlar süzülerek. Nedim'in gözleri bir anlığına göğsündeki kızın dudaklarına kaysa da hemen kendisini toparlar ve Ceren'e uzun uzun bakar.
En sonunda da hafifçe Ceren'in üzerine eğilerek saçlarına ufak bir buse kondurup, "Bulurlar Ceren, merak etme."
Der.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NedCer/CenCem
Short StoryHayalî nedcer ve cencem sahneleri yazıyorum, bir girip okuyun bence mfdmmfmf Vote ve yorum atmayı da unutmayın pls
