NedCer/CenCem

NedCer

Arkadaşlar cencem de harcandı nedcer de harcandı moralim yerlerde gerçekten of

senaristlere kirginim....

***

Ceren'in Agah babacığı bütün ev ahalisine salona toplanmaları gerektiğini, bir misafir beklediğini söylemişti.

İyi de misafir senin misafirin biz neden karşılıyoruz onu? Diye düşündü Ceren.

Oflayarak Nedim'e döndü, "Nedim, biz neden karşılamaya iniyoruz ki? Kendisi karşılayamıyor mu Agah babacığımın?"

Nedim ofladı ve gözlerini devirdi.

"Sorgulama Caren, sorgulama."

Nedim odadan çıktıktan sonra Ceren onun taklidini yaptı, ''Sirgilimi cirin sirgilimi"

Ceren de oflayarak merdivenlerden inmeye başladı.

Herkes salonda toplanmıştı, Ceren de Nedim'in yanına geçti ve onları buraya toplatacak kadar önemli olan misafiri beklemeye başladılar.

Bu bekleyiş çok da uzun sürmemişti, köşkün kapısından içeriye giren genç, kısa saçlı bir kadın, kucağında bebeği ile gülümseyerek yanlarına geldi. Cemre, Cenk ve Nedim'in gözleri hemen Ceren'e kaymıştı. Cemre, kardeşinin gözlerindeki acı ifadeyi yakalamıştı.

Ceren bebeğe kilitlenmiş, etraftaki konuşanları duymuyordu. Az sonra kadın, bebeği aceleyle Ceren'e verdikten sonra elinde bavullarıyla salondan ayrıldı. Ceren bir elindeki bebeğe, bir de ablası Cemre'ye bakıyordu.

"Abla..."

Cemre dolu gözlerini saklamak için kafasını çevirdi.

"Sevsene kardeşim."

Ceren bakışlarını bebeğe çevirdi, bebek Ceren'in kucağına geldiği andan itibaren gülmeyi kesmemişti. Sürekli gülücükler saçıyordu etrafa.

Ceren de gülerek bebeğe ve ardından da Nedim'e baktı.

Nedim gülerek ikisini izliyordu.

Bebeğin annesi geri geldi ve bebeği Ceren'den almak için kollarını uzattı. Ceren, içinden gelen değişik bir hisle bebeği kendisine çekti. Kadın kaşlarını çatmıştı, "Tuttuğunuz için teşekkürler, artık alayım Atlas'ımı."

"Atlas..." diye fısıldadı Ceren. Ortalık gerilmeden önce Nedim Ceren'in yanına geldi ve ellerinden tutarak bebeğe eğildi.

"Ceren, bebeği vermelisin."

Ceren yaşlı gözlerini Nedim'e çevirdi ve istemese de bebeği kadına uzattı. Nedim Ceren'in elinden tuttu ve gözyaşını silmek için genç kızın yanağına uzandı ancak Ceren kendisini geri çekerek odasına çıktı.

Odasına girip kapıyı arkasından çarparak kapattı ve bebeği için ayırdığı çekmeceyi açtı.

Çekmece açıldığı an Ceren hıçkırarak ağlamaya başladı.

Çekmecenin içinden bir patik çıkardı ve ona sıkıca sarıldı.

"Sana bunu giydiremedim, seni koklayamadım, seni öpemedim,"

Nedim sessizce odaya girmiş, pişmanlıkla Ceren'e bakıyordu.

"Sana sarsılamadım, sana dokunamadım. Seni koruyamadım."

Ceren nefes alamayınca boğazını tutmaya başladı. Nedim hemen kollarını Ceren'e sardı,

"Ceren, sakinleş lütfen."

"Nedim... bebeğim..."

"Ceren lütfen!"

Nedim Ceren'i kendisine çekerek sıkıca sarıldı ona, "Özür dilerim, özür dilerim." 

Ceren yerdeki patiği aldı ve Nedim'in göğsüne yasladı.

"İkinize de sarılacağım."

Ceren delirmiş gibiydi, kahkaha attı ve hem bebeğine, hem de kocasına sarıldı.

Nedim onun bu hâlini gördükçe yıkılıyordu, onun mutlu olmasını istiyordu ve bu uğurda ne gerekiyorsa yapacağına dair yemin etti.

***

Ya gerçekten aşırı kırgınım ellerinde mükemmel bir çift mükemmel bir uyum mükemmel bir kimya vardı bunu tek hamlede harcadilar ya

of ya of