Almira bağırdı. "Sayın kristal kalpli Amanda. BENİM TELEFONUM NEREDE?!"
"Seni şizofren ben nereden bileyim?"
Almira üfleyip gerindi iki hafta geçmişti ve sıkıntıdan patlayacaktı.
" Ay yok! Ben dayanamayacağım! Hadi eyv!
Amanda ayağa fırladı. Ve bağırdı.
"Anlamadım?"
Almira sırıtarak konuştu.
" Ben. Gitmek. Hogwarts. Senin. İçin. Okay. Mi?"
"Bence sen delirdin? Ama sen hep böyle bir kızdın zaten. Babanı asla dinlemedin. Ne o zaman ne şimdi?!"
Almira şaşkınca ona bakarken Amanda sakinleşti.
"Ben biraz fazla yükseldim özür dilerim."
"Ne demek istedin?"
"Almira... Lütfen."
" Sen aslında uyuyan güzel gibi gözüken bir karlar kraliçesisin değil mi?"
"Pardon?"
Almira sinsice yaklaştı. "Dur tahmin edeyim. Babamı seviyorsun?"
"Ah hayır tatlım. Ben zaten evliyim, hiç bir zaman emin olma."
"Başında ki görünmez kristal tacı görmeyeceğimi mi sandın?" dedi Almira çığırdan çıkmış bir şekilde.
" Almira bu konu seni aşar."
"Biliyor musun? Benim boyum biraz kısa olduğu için bir çok şey zaten benim boyumu aşıyor. Bu aşma konusunu takmıyorum artık." dedi Almira gülerek.
"Benim kim olduğumu bilmiyorsun Almira. Kar kraliçesi mi? Oyun oynamıyoruz tatlım."
•••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
En Parlak Yıldız || Sirius Black
FanficSen benim en parlak yıldızımsın Almira. Şimdi bu trene biniyorsun ve buralardan geri dönmemek üzere gidiyorsun.
