Almira omuz silkti. "Bir şey demedim? Hey senin saçına ne oldu?"
"Ha ben Metaphormagus'um."
Amanda yine zihin okumuştu. Lanet olasıca genleri ona her daim zihin okutturuyordu. Sanırsam bu yüzden bu kadar soğuktu böyle karlar kraliçesiydi. İnsanların düşünceleri onlardan soğuması için geçerli sebepti.
Almira kadının kendisine benzediğini fark etti. Gerek fiziksel gerek kişisel olarak. İçinde bir ümit annesi olma ihtimali vardı.
"Annem sen misin?" dedi Almira merakla.
Amanda şaşkınlıkla baktı. Bu da nereden çıkmıştı.
"Hayır tabi ki! Bu da nereden çıktı."
"Bilmiyorum içimden geldi."
"Anladım..." dedi ama anlamamıştı.
Biraz sustular.
"O zaman sen kimsin? Babam tek kızını sana bırakacak kadar güveniyor. Nasıl?"
"Gerçekleri bilmeyi hakediyorsun... Hogwarts'ta 3. Senemdeyken ilk defa aşık oldum. Ama bir sorun vardı ki ben zihin okuyordum. Her an. İster istemez. Çocuğun kurt adam olduğunu bile bile sevdim onu. Bundan kimsenin haberi yoktu. Hani Blackler tüm ailerle akraba ya en yakın ailelerden biri de Brown'dı. Sirius'a yani babana anlattım Remus Lupin'e olan aşkımı. Baban bana yardım etti. Remus ile sevgili olduk. Ta ki Remus'a aşık bir kızın benim hakkımda çıkardığı" Kim Olduğunu Bilirsin Sen'in müttefiği " dedikodusuna kadar. Tüm okul buna inandı, Sirius dışında..."
Almira sessizce dinliyordu.
"Ben bilmiyordum özür dilerim.
"Özür dilenecek bir şey yok bunlar sadece gerçekler. Hem hadi dışarı çıkalım. Piknik yaparız."
"Olur." dedi Almira gülümeyerek.
Yarım saat sonra bir piknik yerindelerdi. Almira'nın üstünde siyah bir sweatshirt ve yırtık kot vardı.
Yandan kurak bir kısımda kayalıklar vardı. Amanda Almira'ya bir sandviç verdi. Almira hemen ağzına tıktı.
"Fotoğrafımı çeksene." dedi ardından...
•••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
