12

36 0 0

ni ULAPYOU

ni ULAPYOU

Tila lahat ng masasamang alaala bumalik dahil hindi na ako nakagalaw.

"Huy! Ano na? Tutunganga ka lang?" Mabilis akong tumayo at naghanda ng pagkain.

"Ano bang nandito? Daing? Kuamkain ba to nito?" pagsasalita ko nga magisa. "Ah bahala na!" Hinain ko ang mga daing na natira sa mesa. Tatawagin ko na sana si Noah ng nakita kong naguusap sila.

Biglang nanginig ang katawan ko.

"Ano nanaman bang ginagawa mo! Binibilog muna ang utak niya?! Ha!" pagsigaw ko sa kanya, dala lahat ng galit ko simula kagabi.

"Aba't sumasagot ka na! Nanghihingi lang ako ng panginom!"

"Di paba sapat ang pinapadala namin ni Mama?" tumingin ako kay Noah "Kain kana dun Noah"

"I won't leave you"

"Go!" sita ko. Dali dali naman siyang pumuntang hapag.

"Porke't nakaahon na kayo sa hirap binabaon niyo naman kami! MADAMOT!" sigaw niya, nagaalab ang mga mata sa galit. Sa wisyo niyang ito malamang lasing na ito.

Hindi namin kayo binabaon! Kayo ang bumabaon sa sarili niyo!" sabi ko at tumalikod para tuluyang lumayo. Pero sa paglakad ko palayo narinig ko ang boses ni Noah.

"Shanelle Wait!"

"Shan!"

"Shan hintay!"

"Shan ano ba!" tumigil ako sa paglalakad ng may inis sa mukha, Why is he f*cking following me!

"Ba't kaba sumusunod ha?!" Inis na tanong ko. Tiyaka umupo sa harap ng dagat.

"Might want some talk?"

"Okay lang ako" I flashed a smile. Kahit peke ito'y okay lang mapakita ko lang na okay ako despite everything, I don't want to look weak.

"What you did a while ago is not okay it was a foul. It was too much, he weren't doing anything wrong. He was just asking money to buy beer, he was just being good"

"Now don't say that to me as if what I did was so wrong. You can easily say that dahil dimo alam anong nararamdam ko"

"But he was good to me an-"

"Sa'yo mabait siya pero never in my entire life tinuring niya akong pamilya" tumigil ako sa pagtaas ng boses ko. "You don't know anything" pagbubulong ko.

"Then let me know" tumingin ako sa kanya asking if he was serious but tanging pag tango lang natanggap ko.

"Please..." he pleaded.

So I have no choice but to tell him everything. Starting from the very beginning kung saan minaliit ako at hinusgahan hanggang sa umabot na sa pangaabuso.

"But shan baka nagbago na siya"

"Sige sabihin na nating nagbago na nga siya. Pero itong sakit, takot at pagkawala ng kompyansa sa sarili hindi na mawawala. Yung akala nilang masayahing Shanelle isa palang napakalungkot na tao" I wiped my tears. Kailan ba'to mauubos ang luhang to.

"Kaya kung magkapamilya man ako... di ko sila ikokompara. Mas eencourage ko pa sila because I know the pain. And pain can lose your confidence and can grow into fear to trust people."

GUYSSS I AM BACKKKK!!!