[BOOK 2] I am//

13

Note:  Medyo maraming bad words dito hehe.

-

Noah's PoV

 Patuloy na nagslita si Shanelle tungkol sa kanyang nararamdamang sakit na dinanas niya simula bata pa siya . Hindi ko alam bakit pero imbes na maawa ako sakanya ay humanga pa ako sa pagiging matapang niya laban sa mga diskreminasyon na natatanggap niya.

At dahil dun mas lumalim ang nararamdaman ko.

"Sorry I never know that happened."

"Wala naman talagang may alam eh, di nila napapansin ang mga salita nila. Kaya di ko nalang sinabe dahil mas lalo nila akong idadown" sabi niya at mabilis pinahiran ang pagpatak ng luha,

Damn! She's crying!

'Please don't cry'

"Alam mo ba Noah ilang pangkakataon kong sinubok kunin ang buhay ko noon." ANO!

"What the f*ck!" I was worried then immediately look at her "Never do that again!" she just smile.

"Yeah" she burst a fake laugh. "Lam mo yun ready na ako eh. May letter na nga ako, at kagamitan. But every attempt ko pinangungunahan ako ng takot ko sa diyos. Takot na pag pinagpatuloy ko yun magiging miserable parin ang buhay ko." That gave me relief.

"Mabuti nalang talaga di mo tinuloy kundi wala akong secretary slash treasurer" napatawa naman siya. Seeing her smile and laugh makes my whole existence shake.

'Thank you lord'

If you weren't there maybe diko siya nakikita ngayon. I wouldn't be this happy pag diko siya makita.

But ngayon na siguro ang tamang panahon diba lord?

"Tara uwi na tayo" she stood up and offered her hands. I grabbed it and spoke with all my might.

"Shanelle... I like you" bakas sa mukha niya ang pagkabigla

"HAHA nice joke!" tawa pa nito, and it f*cking hurt di niya sineryoso ito.

"I'm not joking, I'm serious" I pull her back to where we sat a while ago. Facing the sea then glanced into her eyes, our eyes we're locked for seconds "I like you... no refrain that, I'm starting to love you and Shanelle Liana I'm falling"

"I'm sorry"

"Please" pagmamakaawa ko.

"Sorry I have someone in my heart" biglang tumigil ang ikot ng mundo ko.

"A-ano?"

"Sorry" sabi niya ng yumuyuko.

"Please give me chance if I can't surpass your love to him..."tumigil ako, sigurado nabaka ako? "I lost" there! It's like I'm pleading for defeat.

But I don't f*cking give a damn when it comes to her.

"Sorry talaga" she paused then looked into my eyes "Sir" sabay pag tayo niya ay ang pagbagsak ng mundo ko. That hella hurt!

'I'm fuck up!' pero di ako mawawalan ng pagasa.

"Sige kahit dimonalang ako mahalin pabalik okay lang, just please let me love you." Lumingon siya "And please may our friendship never break."

"Oo naman" then smiled "Tara uwi na tayo.

-

Balo't ng takot at pangamba ang mukha ni Shanelle na naka bahala sa akin.

Tiningnan ko kung saan siya nakatingin at ang mga mapupungay niyang mga mata ay nakatutuk sa tito niyang lasing na lumalakad patungo ditto sa lugar namin.

"Huy babaeng p*ta! San ka galling ha?!" biglang sabunot nito sa buhok.

"A-aray po!"

"Masakit ba?!" sigaw ng tito niya sakanya

FCK HE IS HURTING HER!

I grab Shanelle's arm and wrap her in my arms. "Don't f*cking touch her!"

"Wag mo akong ma packing packing! S-sino kaba ha! Nobyo mo ba yan!?"

"Eh ano naman kung oo?"

"Eh bobo ka pala ba't mo pinatulan yang pokpok na yan!" tila lahat ng dugo sa katawan ko pumunta sa ulo ko

F*CK HIM! FOR CALLING HER A SLUT!

I tightened the grip in my hand ang let go of Shanelle. Sinuntuk ko siya sa mga bandang ilong malakas para matauhan na. Bigla naman itong natumba.

"THAT'S FOR MAKING HER LIFE MISERABLE!"i glance at Shanelle if she's okay "At nothings wrong with Shanelle she's very strong and smart. Kung may duwag man dito IKAW YUN! YOU ARE COWARD DAHIL DIMO MA AHON SA HIRAP ANG PAMILYA MO F*CK YOU!" 

 Hinila ko siya pabalik sa bahay ng tiyahin niya. "Shanelle pack now. I don't want to see you being hurt. Babalik na tayong Manila"

"B-but"

"No buts. Lets go" I heard her sob "Sshh, stop crying always remember as long as I am here no one can hurt you"

"Promise?"

"I promise, now hush"