Silhouette... (ნაწილი 1, დასრულებული)

<თავი მეხუთე>

დილით

-წყეულო მაღვიძარავ... გეყოფაა... გავიგე რომ გათენდა...- მობეზრებული და ძილმორეული ხმით ვთქვი და ხელი მაღვიძარს დავარტყი...

-ჯანდაბა მეზარება ყოველ დილით ასე ადრე ადგომა- ბუზღუნით მივბაჯბაჯებ სააბაზანოსკენ და ისევ ჰოსოკის სიტყვებზე ვფიქრობ...

-მინაა ჩამოყალიბდი და ნუ იქცევი ისე თითქოს არ გინდოდეს მასთან მუშაობა... ბოლოს და ბოლოს როგორი სიმპატიურია... - მეოცნებე ადამიანივით ჩავფიქრდი და მისი სახე წარმოვიდგინე... ამასობაში დრო გადის და სულ მავიწყდება რომ 9ზე ჰოსოკის კაბინეტში უნდა ვიყო...

08:55

-ბატონო გთხოვთ ხურდა თქვენთვის დაიტოვეთ- ხმამაღლა დავიყვირე და ცხელი ყავა ხელში ავიღე და ზუსტად 5 წუთში მის კაბინეტში ვიყავი...

-დროულად მოხვედი-

-დიახ, გამარჯობა-

-გამარჯობა-

-ინებეთ- ყავა მაგიდაზე დავუდე... და ვუყურებ

-მადლობა- ცოტა მოსვა და ვუყურებ

-იმედი მაქვს მოგწონთ-

-ზოგადად ყავას არ ვსვავ, მაგრამ ეს რაღაც საოცრება-

-ჰუჰ- გავიღიმე და ღრმად ჩავისუნთქე

-მაშ რა გადაწყვიტე- ყავა მაგიდაზე დადო და მზერა ჩემზე გადმოიტანა

-თანახმა ვარ- ვიღიმი და მის პასუხებს ველოდები...

-ძალიან კარგი-

-დიახ- რა გავიგო ახლა? გაუხარდა? თუ არა? რეაქცია ნული...

-სამუშაოს დღეიდან დავიწყებთ-

-კარგით-

შევბრუნდი და ლიფტისკენ დავიძარი...

-მოიცა-

-მოხდა რამე?-

-ყოველ დილით ზუსტად ასეთი ყავა ჩემს მაგიდაზე იდოს- ოდნავ გაიღიმა და ფეხზე წამოდგა

-კარგით- გამეღიმა და ვიყურები

-ლამაზი გოგონა ხარ, ჭკვიანი, თავდაჯერებული, შემტევი ხასიათი გაქვს, ჯიუტი ხარ, უკან არ იხევ, სრულყოფილი ხარ- ჩემთან ახლოს იწევა და ნელ ნელა თვალებს ვაფართოვებ...
რას აკეთებს? ვინმემ უთხარით რომ ასე ნუ შვებაა, თორე ცუდადდ ვარრ...

-დიახ... მერე...- კედელს ვეკრობი და თვალებში ვუყურებ

-მერე ის რომ ჩემი უნდა იყო-

-მართლა?- აი აქ უკვე ამომასხა, იდიოტი მოუნდა ახლა მისი რომ ვიყო...

-კი მინდა რომ ჩემი იყო- ტუჩებზე თითებს ნელა მახებს და უფრო ახლოს იწევა...

-ჯონ ჰოსოკ- მზერა გავუსწორე და მისი სახელი ხმამაღლა წარმოვთქვი...

-გაითვალისწინეთ რომ მე და თქვენ მხოლოდ საქმიანი კავშირი გვაქვს ერთმანეთთან და არაფერი სხვა...- ისეთი თვალებით მიყურებს ლამის შემჭამს... მისი გამოხედვის გამო ხმა გამიწყდა მან კი უბრალოდ გაიღიმა და უკან დაიხია...

-თავისუფალი ხარ- თავის ადგილს დაუბრუნდა და საბუთების შევსება დაიწყო, მე კი ლიფტში შევედი და პირველი სართულისკენ დავიძარი...

-მინააა იესსსს, როგორი დამაჯერებლურად უთხარი "ჯონ ჰოსოკ"- ვიცინი და ლიფტში ვხტუნავ
-ყოჩაღ მინა მაგარი გოგო ხარ- საკუთარ თავს ვამხნევებ და ვცდილობ ემოციები ხმადაბლა გამოვხატო...

ჰოსოკ  POV:

-ჰმ აბა ვნახოთ რას აკეთებს პატარა ქალბატონი-

ლიფტში დამონტაჟებული ვიდეო კამერები ჩავრთე და ვუყურებ... ოდნავ გამეღიმა...

-ესეიგი დამაჯერებლურად არა?... ფჰ როგორი საყვარელია....-