Σ:"Σε πείραξε;" ρωτάει καθώς με ότι του είπα έδειχνε να νευριάζει ακόμα περισσότερο.
Δεν μίλησα δεν ήξερα τι να του πω ότι με απείλησε; οτι με χτύπησε; η ότι πήγε να με βιάσει για μια ακόμα φορα;
Σ:"ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ.ΜΙΛΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΞΕ;"επαναλαμβάνει την ερώτη...
Εγω:"ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΈΝΑ " του φώναξα και αυτός με πλησίασε έσκυψε στο ύψος μου και είπε.
Μ:"Από εσένα τίποτα αν και έχουμε αφήσει κάποιες εκκρεμότητες στην μέση αυτό που θέλω είναι τα φράγκα του ψωρίαρη σου. Τόσο καιρό που όλοι εσείς πιστεύατε πως με ξεφορτωθηκατε" είπε και χαχανισε ειρωνικά " Εγω σχεδίαζα το τέλειο σχέδιο είχα και αρκετή βοήθεια δεν μπορώ να πω " συνέχισε με αυτό το πλάγιο χαμόγελο.
Εγω:"Π...πως;..." πήγα να ρωτήσω όμως με διέκοψε.
Μ:"Πιστεύες πως όντως μικρή θα με σκότωνε κάποιος δικός μου ; και εσείς θα απαλαζωσασταν τόσο εύκολα από τον κακό βιαστή σου ; Ζώντας με τον πρίγκιπα ξένοιαστα; Λίγο παραμυθένιο δεν νομίζεις;"
χαχανισε ξανά.
Μ:"Ήταν όλα ένα σχέδιο μικρή. Ήξερα τα πάντα .Ήξερα το σχέδιο του πρίγκιπα σου και όλη εκείνη η μέρα ήταν στημένη. Ε τι λες δεν αξίζω Όσκαρ;" λέει προκλητικά καθώς πιάνει το σαγόνι μου.
Γύρισα το κεφάλι μου απότομα για να βγάλει το χέρι του .
Γέλασε με την κίνηση μου και ύστερα σηκώθηκε.
Μ:"Για την ώρα σε χαιρετώ έχω μια σοβαρή δουλειά " ήρθε ξανά κοντά μου " θα γυρίσω σύντομα " είπε και έφυγε από το οπτικό μου πεδίο.
ξανακοιταξα τον χώρο γύρω μου και αρχήσα να κλαίω με λυγμούς.
Φοβάμαι τόσο πολύ.
........
Δύο μέρες μετά.
Ιωάννας pov
Η ώρα είναι 20:00 και σε μια ώρα θα συναντηθούμε με τα παιδιά στην ρεσεψιόν για να πάμε για ποτό.
Πήγα λοιπόν στο δωμάτιο για να βρω κάτι να βάλω από την βαλίτσα μου αφού τόση ώρα κυκλοφορούσα με ένα κολάν και μια απλή μπλούζα.
Ο Μάρκος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και λογικά κοιμόταν γιατί είχε κλειστά τα μάτια του .
Άνοιξα την βαλίτσα και έψαξα για κάτι ωραίο αλλά και ταυτόχρονα όχι πολύ φανταχτερό ήθελα κάτι ποιο απλό.
Τελικά έβαλα αυτά.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
