Mektup

11.02.2020

Sevgilim,
Bu mektubu sana, senin için yazıyorum. Hissettiklerimi kelimelerle tarif edemem diyemeyeceğim bu mektupta sana. Çünkü ben ancak bu şekilde anlatabilirim hislerimi. Gözlerine bakıp "Seni seviyorum." diye bağıramam ama yazabilirim. Senin için, sana yazabilirim.
Tam 8 yaşında geldim bu eve ve tam 9 yaşında anladım seni gördüğümde neden bu kadar heyecanlandığımı. Demişlerdi ki, aileni görüyorsun onda, o yüzden bu kadar mutlu oluyorsun onu her görüşünde. Ama hayır, ne annemi gördüm sende ne de babamı. Onlar gitmişti, sen gitmiyordun ki, gitmezdin. Sen öylece bakıp gülümsüyordun bana. Öyle güzel gülümsüyordun ki, seninle o çok sevdiğim elma şekerimi bile paylaşasım geliyordu.
Bir filmde nasıl sevdiğini anlatmıştı bir adam bir kadına. Aşk demişti bunun adına. İşte o zaman anladım, sana aşk denen bu şeyle bağlandığımı. Ben büyüdükçe aşkımda büyüdü, biz büyüdükçe bu aşk imkansızlaştı.
Biz seninle hiçbir zaman çok yakın olmadık. Aynı evde, aynı insanlar büyüttü bizi. Ama sen hep uzak kaldın, bende hep senden uzaklaştım.
Seni görmeyeli tam 7 ay 29 gün oldu. 7 ay 29 gündür sesini duymadım, o hüzünlü gülümsemeni görmedim. Yarın, tam 8 ay dolmuşken sen çıkıp geleceksin bu eve. Kapıdan girdiğinde yüzünde bir gülümseme olacak, dağınık saçların daha çok dağılmış, uzun palton omuzlarında asılı kapının eşiğinde duracaksın öylece. Annene sarılacaksın, ablana sarılacaksın ve sonra sıra bana gelecek. Geniş omuzlarına yaslayacağım başımı ve gözlerim dolacak. Ama sen bunu farketmeden ayrılacağız.
Ve o akşam, 12 Şubat akşamı sen benim gideceğimi öğreneceksin. Sorgusuz sualsiz kabul edecek hayatına kaldığın yerden devam edeceksin.
Benim hayatıma devam ettiğimi bileceksin. Ama ben sensiz hayata nasıl devam edilir, bilmiyorum. Sen yokken nasıl nefes alınır, bilmiyorum. Seni bir daha görmeyeceğimi bilerek nasıl yaşarım bilmiyorum.
Ben hayatım boyunca hep buna tuttunmuşum meğer. Yarın döneceğinin, gözlerimi açtığımda kahvaltı masasında seni görmenin,okula giderken çıkışta beni alacağını bilmenin, kafamı çevirdiğim,bakışlarımın düştüğü her yerde seni görecek olmanın bilinciyle büyümüşüm meğer. Ben sana alışmışım, seni sevmişim meğer.
Ve şimdi bu hayatta nerede olduğumu sadece bir kişi bilirken gidiyorum sevgilim. Senden kaçmaya, senden çok uzağa gidiyorum.