Ruhsuzluğun Ruhu - Son Çapa

Kaybetmek

Bağzıları- Zaten kırılmış bir kızsın

İlk kaybınızı yaşadığınızda nasıl hissettiniz ? Çöplük gibi ya da buruşturulmuş kenara atılan bir kağıt belki de okunup bir kenarda yıllarca unutulmuş bir kitap gibi ve daha niceleri.
Bu kelime nereden doğmuştur diye düşündünüz mü hiç ?
Eminim ki böyle saçma bir şeyi düşünmemişsinizdir. Bunu düşünmek için fazlasıyla kaybetmek gerekir.
Hadi şimdi de 2.olarak "aramak" kelimemize gelelim. Bunu biliyorum. Bu kelime aramak eyleminin gerçekleşmesi için gerekli olan durumdur. Her iki kelimenin cevabı da bunda saklı aslında. İkisi kedi fare gibi birbirini kovalayıp durur. Anlayacağınız çok sıkı dostlardır. Kovalamaca oynarken kalbimin etrafını acıtırlar her turlarında birer iğne saplayıp geçerler kalbim ne kadar kanasa da tutarım o yarayı . Sonrasınds ise bende bu da geçer deyip onları geçerim ve döngü yine sar başa devam eder.
Neden kaybediyoruz biliyor musunuz ? Haddinden fazla değer verip kalbimizde çok farklı şekilde anlamlar yüklediğimiz için ama kaybetmek öyle farklı bir şey ki neresinden tutsan elinde kalır sen kaybedersin,sonra teselli edersin kendini kalan mı giden mi kaybeder ? diye felsefik sözler ortaya çıkar bu söz de teselli arayışı içinde olduğunda avuntu sözlerden biridir ama cevap orada değildir çok istediğin şey senin yanında değildir ve yalnızlığın dibine vurup ayaklarını karnına çekerek ağladığın bir gece de kaybedersin işte. Ertesi sabah uyanırsın güller açar güneş doğar ne bileyim umut gerektiren tüm malzemeler vardır ortada heveslenirsin kalbin kıpır kıpır olur bu sefer daha iyi olacak derken dibe daha çok çöktüğünü görürsün yavaşça sonsuz karanlığa doğru gider adımların durduramazsın bunlara isyan edersin, dua edersin yalvarır ağlayıp haykırırken bir bakmışsın ki karanlığın en ücra köşesinde elindeki bütün ümitleri yitirip ortada kalıp sağ sola koşturmayı bırakırsın. Öylece beklersin. Belki bir gün yine güneş doğar diye ama bu güneş bu sefer siyah doğacaktır içten içe bunu bilirsin ama yine de ufak bir korkuyla da olsa doğmasını istersin. Çünkü tek çaren odur. Çorbamıza biraz korkudan da katarız belki öyle de daha lezzetli olur ha :)