APTAL AŞIK

AŞIK MI??

Umarım beğenirsiniz
sesini duyamayanlar için
Kalbinde minik de olsa bi umut olanlar için
Sessizce ağlayanlar için
İstemeden güldürülenler için...
Aşık Olmak Neydi?....

Benim hikayem bundan 2 sene önce başladı...

İki sene önce

Hayatım hep aynı tempoda aynı hızda ilerliyor, sabahın bi körü kalkarım, kahvaltımı yaparım ve direkt okula giderim. Okul biter eve gelirim ödevlerimi testlerimi yaparım. Çok nadir dışarıya çıkarım ve yatarım, asla kimseyle konuşmam... hep aynı şeyler...

Bugün yine sabahın bi körü istemeye istemeye yataktan kalktım, annem işe benden önce gittiği için kahvaltıyı hazırlamıştı, kahvaltımı yaptıktan sonra hazırlanıp okula gitme eyleminde buldum yine istemeye istemeye.. on birinci sınıfın ikinci döneminin ilk günü bugün bu yüzden ayrıca bi hazırlanma yapmadım tabii diğer kızlar gibi. Ayakkabılarımı giyindim, evin anahtarlarını anahtarlıktan aldım, telefonumdan şarkımı açtım ve kulaklığımı takıp yolda yürümeye başladım. Şapkamı tamamen başıma geçirdikten sonra tek dileğim kimsenin beni görmemesi ve yoldan sapmadan yürümemdi... Öyle bir şey hiç olur mu? ASLA düsüncelerimden sıyrılıp otobüs durağına geldiğim zaman birisi omzuma iki kere parmağını deydirdi -ya da parmağını batırdı mı demeliyim?-
"Selam, ayakkabının bağcığı çözülmüş de takılıp düşme." Dedi. Şaşırmıştım, beni bu güne kadar annemden başka düşünen kimse olmamıştı öz babam bile. " ahh görmemişim çok teşekkür ederim." Dedim. Ben şu an biriyle konuşuyordum, evet biriyle konuşmam garip değildi ama bi erkekle konuşmam aşırı derecede garipti. Ben babam bizi terk ettiğinden beri doğru düzgün hiçbir erkek ile konuşmadım, konuşamadım. Babam benim canımı öyle çok yakmıştı ki asla ama asla erkeklere güvenim kalmamışı.

  "Bu arada ben Kerem." Hala otobüs bekliyordum yalnız değilim yanımda isminin şimdi Kerem olduğunu öğrendiğim çocuk var.
"Memnun oldum Kerem ben İlkem." Diyiverdim bi anda ben neden kendimi durduramıyordum. Neden içimde bi konuşma isteği vardı... "ben seni tanıyorum bizim karşı sınıftasın, Pelin'in en yakın arkadaşısın sanırım. Pelin senden bahsediyor da arada..." nasil yani Pelin benden Kerem'e mi bahsediyordu? "Evet Pelin çocukluk arkadaşım sayılır da sana benden ne diye bahsetti?" Ağzından laf almaya çalışıyordum aslında. "Bunu zamanla ögreneceksin..." sanki söyleyeceği şeyin devamı varmış gibi konuşmuştu, aslında çok da merak ediyordum ama sormayacaktım. Otobüs gelmişti çünkü. İki tane boş yer kalmıştı. Bilin bakalım biz kaç kişiyiz...
  Yanıma oturdu, bana asla deymedi ve sadece telefonuyla uğraştı. Yanımda oturduğu süre boyunca kalbim hızlanmaktan ölecekti. Çok fazla hızli atıyordu ve ben bunu durduramıyordum bana ne oluyordu böyle... "iyi misin?" Diye sordu bi anda ne diyecektim ' hayır yanımda oturduğun için kalbim hızlanıyor' mu? Böyle bir şey yapmadım. "İyiyim sadece bu tarz ortamlarda nefes alamıyorum da sanırım artık alışsam iyi olacak." Yalan söylediğim o kadar belliydi ki.. anlamadığını umdum bütün yolculuk boyunca.
 
Okula gelmişik, Kerem hemen kantine indi ve bana "bir şey istiyor musun?" Diye sordu. Ben "hayır" dedim ve hızla yukarı çıkıp Pelin' in yanına gittim, karşı sınıfa. Pelin oturmuş her zamanki gibi birileriyle dedikodu yapıyordu. Asla onun kadar sosyalleşemeyecektim. Pelin'i kolundan tuttuğum gibi lavaboya götürdüm ve olanları bir bir anlattım.
"Öyle işte senin ona benim hakkımda bir şeyler söylediğini söyledi bana ama ne söylediğini söylemedi." Bu ne güzel bir cümle olmuştu böyle. Pelin kahkahalarla bana bakarken -bakmaya çalışırken- bir yandan da konuşmaya çalışıyordu ama gülmekten anlatamıyordu. Anlamamıştım bunda gülünecek ne vardı böyle.

   "İlkem sen cidden delisin kızım, o çocuk sana sırıl sıklam aşık ve tam bir yıldır çocuk peşinden koşuyor. Hani bir yıl önce kafanı kıracaktın ya az kalsın basketbol oynamaya çalışırken Kerem seni hastaneye götürdü ve o zaman sana aşık olduğunu defalarca söyledi ama sen tabiki duymadın. Aslında hergün okula geliş ve çıkışında otobüste seninle gelip aynı yerde oturuyor ve sen montunun şapkasını sonuna kadar kafana geçirip sadece şarkılarınla baş başa kaldığın için arkana dönüp bakmadığın için onu göremiyorsun hepsi bu, okulda seni ilk gördüğü günden beri bu çocuk gelip bana seninle ilgili garip garip şeyler soruyor... artık hayatını biliyor Kerem, benden farksız değil yani.. ona bir şans versen, onu bir görsen zaten sen de aşık olacaksın, belki de oldun."

   Pelin'in söylediği her şey kalbime saplanmıştı, ben neden Kerem'i daha önce görmemiştim. O kadar mı kör olmuştum dünyaya karşı, bu kadar mı önümü görmüyordum. Gidip Kerem ile konuşmam ve benden vazgeçmesi için ona yalvarmam lazımdı çünkü ben hiçbir zaman ona karşılığını verememekten korkuyorum, eğer bütün hikayemi öğrenmişse zaten bunu da biliyordur.