APTAL AŞIK

BEN DEĞİL BİZ OLALIM!

Kerem elimi tutmuştu
Onun elini asla bırakmamalıydım, bırakmayacaktım

(Medya: İLKEM)
Hayatımda ilklerimi yaşadığım tek isim var. O da hepinizin yakından tanıdığı diyemeyeceğim çünkü onu ben dahil hiçbirimiz tanımıyoruz, Kerem. Ama bana olan sevgisine sonsuz inanmıştım. Belki beni kandırıyordu, belki bana hayatımın en büyük acısını yaşatacaktı, belki onu tanımadan guvendiğim için sonsuz pişman olacaktım. Bunların hiçbirini bilmiyordum ama onun sevgisine güvendigimi biliyordum. Sonuçta aşk düşündüğümüz kadar basit değildi ve ben hayatımda ilk kez birinden böyle cümleler duymuştum. Belki de çok cabuk olmuştu her şey. Fakat ben onu seveceğime inanıyorum.

Artık susma vakti bitmişti. Dışarıya çıkıp boğazım patlayana kadar bağıracaktım. Ama bunların hepsini Kerem'le yapmak istiyorum.

Okul bitiminde Kerem'le beraber otobüs durağında bekliyorduk. "Hayatımda gördüğüm en masum insan olabilirsin." Dediği anda bir an elimden tutup koşturmaya başladı. Elimi asla bırakmıyordu birkaç süre bağırdıktan sonra beni nereye getirdiğini anlamıştım. Uçurumun kenarı. "Çok masum olmaya devam et. Yeri geldiği zaman da bağır çağır, kır, dök. Ama yeter ki susma. Şimdi bağırmanın tam zamanı, içinden ne geliyorsa bağır." İçimden sadece babam olacak adama bağırmak geliyordu ve öylede yaptım.
"HAYATIMDA EN BÜYÜK PİŞMANLIĞIM SENİN KIZIN OLMAK! İSMİN GİBİ MERT OLSAYDIN AZICIK, ŞU AN BU HALLERE DÜŞMEZDİK!. BİR KERE BİLE OLSUN İÇİNDEN ARAMAK, MESAJ ATMAK GELMEDİ Mİ?! PARA GÖZÜNÜ ÖYLE Bİ BOYAMIŞ Kİ KENDİNİ, ANNEMİ, BENİ UNUTMUŞSUN LANET OLS-" hıckıra hıçkıra ağlıyarak bağırıyordum ve bir anda Kerem beni susturdu. "Şşş tamam bu kadar üzüleceğini bilseydim asla ama asla buraya getirmezdim seni b-ben çok özür dilerim İlkem." İkimiz de yere çimlerin üzerine oturmuştuk, başım onun omuzunun üstündeydi ve asla ordan kalkmak istemiyordum. Beni hem bağırtabilen hem sakinleştirebilen tek insan oydu. Onun yanından ayrılmak istemiyordum. Ne ara olmuştu bu? Ne ara ona bu kadar bağlanmıştım? Cidden onu göremeyecek kadar kör müydüm? "Bana kendini anlatsana Kerem sen beni tanıyorsun ben de seni tanımak istiyorum.." onu tanımak istiyordum.
"Kerem ben tek derdi 1 yıl öncesine kadar dersler olan birisiyim. Bugüne kadar hiç sevgilim olmadı. Ama bir yıl önce bi kız girdi hayatıma ilk defa aşk duygusunu tattırdı bana test kitabımdaki ödüllü sorularım gibi çok değerli ve çok sevdirdi kendini bana bağlandım ona.." bu söylediği benzetmeye beraber gülmüştük. "Biliyor musun Kerem? Bu zamana kadar sadece ben vardım ama bu saatten sonra biz vârolalım. Berber olsun her şey. Beraber gülelim, beraber ağlayalım, beraber öğrenelim, beraber ilklerimizi yaşayalım... ben artık tek olmaktan bıktım. Tek olmak beni susturuyor. Ağlayamıyorum, konuşamıyorum, kimsenin beni görmesine tahammül edemiyorum. Bir günde kendini bana alıştırdın. Ömrümün sonuna kadar ol istiyorum." Ağzımdan kelimeler bir bir çıkmıştı ben ona aşık mı oluyordum? Biz demek, beraber demek aşk demek miydi? Belki de bunları düşünmek için daha çok erkendir. "Biz zaten 1 yıldır varız. Sen son bir yıldır tek değilsin ki sadece ben bedenen yanında yoktum, yani vardım da sen görmüyordun. Ama emin ol artık biz varız sen ve ben. Başka kimse değil. Ben bu günü defalarca hayal ettim. Ama hayal ettiğimden bile daha güzel oldu. Artık beni görüyorsun ben daha ne isteyeyim ki.

Otobüsten inip evime kadar beraber yürüdük ve şimdi içerdeyim. Artık biz varız, biz. Söylemeye alışamadığım bir kelime BİZ.