Biz yaşayabilelim diye onların ölmesi gerekiyordu. Burası artık güçlüyle güçsüzlerin, soylu ve soysuzların birlikte yaşayabildiği bir dünya değildi. Sadece güçlüler vardı. Ve sadece güçlü olanlar biraz daha fazla nefes alabilsin diye güçsüzlerin yok olması gerekiyordu. En zenginler, en güzeller, en akıllı ve zekiler.Artık bunların bir önemi ve bir yardımı yoktu. Şimdi sadece biz vardık.
Yeni dünyayı yaratmış ve yeni dünyanın verdikleriyle, verecekleri ve vermeyecekleriyle sınanacak bizler vardık.
Sadece en güçlülerin hayatta kalabildiği bir seçilimdi bu. Ama hayatta kalanlar olarak şanslı mıydık şansız mı, orası her seferinde terazinin o kadar hızlı şaştığı bir dengeydi ki bunu takip edemiyorduk bile.
Kendi adıma konuşacak olursam hayatta kaldığım için kendimi hiç şanslı hissetmedim. Yani nasıl hissedebilirdim ki? Yaşamı elinden alınan her insanın hakkı sanki benim üzerime yüklenmiş bir günah gibi hissediyordum. Hayatta kalmak nasıl benim seçimim ve isteğim değilse ölmek de onların ki değildi. Ama işte, ben buradaydım onlar orada, yerin altında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALTIN ÇAĞ
Science FictionBurası eski dünya değil, bu çağ güçlülerin çağı. Sadece güçlü olanların yaşayabileceği bir dünya, sadece zekilerin o gücü elinde tutabildiği bir dünya.
