SADECE BİZ

1.bölüm

EVET ARKADAŞLAR BU KİTABA BAŞLARKEN NASIL OLACAK NASIL YAZACAĞIM DİYE DÜŞÜNÜRKEN YAZMAYA BAŞLADIĞIMDA BAKTIM Kİ EĞER O ADIMI ATTIĞIMDA DEVAMI GELECEĞİNİ ANLADIM...
ÇOK BİRŞEY YAZAMIYORUM YAZACAK BİRŞEY BULAMIYORUM ŞUAN O YÜZDEN HADİ BAŞLAYALIM OLUR MUU....

BAŞLAMA TARİHİNİ DE ATALIM MI? HADİİ ATALIMMM ...

Gecenin karanlığı yüzüme sertçe vurunca olduğum yerde irkildim ve kafamı yerden kaldırarak etrafa bakındım. Saatin geç olduğunun farkındaydım ama olduğum yerden kalkıp o lanet eve gidesim yoktu. Buz tutan ellerimi cebime attım ve ayaklandım.
Cebimdeki telefonla şöyle bı göz attığımda annemden onlarca cevapsız arama vardı ama pek umursamayarak telefonu cebime geri attım ve evin yolunu tuttum.

Hayatta en zor olan şey neydi biliyor musunuz? Durun ben söylüyeyim babası tarafından daha küçük yaşta terkedilen, annesinin ona bakamaması ve bu yüzden alkolik pislik bir adamla zorla evlenen evin kızı olmak. Lanet olsun bu hayatta en zor şey bence buydu. He birde o orospu çocuğunun nerdeyse her gece anneme dayak atmasını da es geçmemek lazım ve tabi bazen bana da. En azından kardeşim yoktu diye bazen şükrediyordum çünkü birde o olsaydı olacakları düşünemiyorum bile.

Evin önüne geldiğimde ışıkların kapalı olması içimi bı nebze de olsa rahatlatmıştı.

Usulca kapının kilidini çevirdim bu sesi ben bile duymamıştım nerdeyse. Karanlıkta odama doğru yol aldım bir an önce kendimi en güvende hissettiğim yere doğru koyuldum. Merdivenleri çıkarken ayağım takıldığında ağzımdan küçük de olsa bı küfür çıkmıştı.

Odamın kapısını kapatarak kitledim. Üstümdeki ceketten kurtularak kendimi yatağa attım. Dün geceden beri nerdeyse uyumamıştım. 2 gün sonra okulların açıldığı aklıma gelince "ha siktir" diyerek diğer tarafa döndüm. Annem okumam için çok çaba gösteriyordu ama ben onun aksine çalışıp para kazanıp annemi de alıp burdan o piç kurusunun yanından gitmek istiyordum.

Düşüncelerimi daha fazla dinlemeden gözlerim kapanmış ve uyku moduna geçmeye hazırlanmıştım bile...

Perdenin arasından sızılan ama ısıtmayan güneş yüzüme vurmuştu. Yatağın diğer tarafına dönerek gözlerimi araladım. Küçük ama güzel olan odama şöyle bı baktım. Ceketimi ve ayakkabılarımı yere savurmuştum göz ucuyla üstüme bakındığımda dünden kalan kıyafetleri görünce iç geçirdim ve ayaklandım.

Odamın içindeki banyoya ilerlerken kapının zorlandığını farkederek endişeli bakışlarımı oraya çevirdim. "Kızım aç benim" diyen annemin sesini duyunca tuttuğum nefesimi geri verdim ve kapıyı açtım.

Annem içeriye girer girmez de kapıyı kapatarak kitledim."Esil  dün gece telefonlarıma niye cevap vermedin sen" sessizce ama sert konuşuyordu çünkü o adamdan korkuyordu. Yatağın kenarındaki ceketimi alarak koltuğa attım ve dolabımın önüne geçtim.

"Biraz yanlız kalmak istedim olamaz mı yoksa o adam birşey mi dedi" diyerek anneme döndüm annem başını olumsuz bir şekilde sallayarak yerinden kalktı. "Dün gece eve bile gelmedi" dediğinde dolabımdan siyah kotumu ve siyah sweatshirt çıkararak yatağa attım.

"O yüzden yüzünde morluk yok desene" derken ona bakmadım bile "daha ne kadar burda kalacağız anlamıyorum ben büyüdüm ben anlıyor musun büyüdüm" diyerek yüzüne bağırdım annem yüzünü yere eğerek ağlamaya başladı. Hayır yaaa kafanı kırayım senin Esil diyerek ona sarıldım. "Tamam bağırmak istemedim ama elimde olan birşey değil anne yeter ben katlanamıyorum o salak adama sen nasıl katlanıyorsun" diyerek saçlarından öptüm.

Annem benden ayrılarak gözyaşlarını sildi ve buğulu gözlerle bana odaklandı. "Sen şu son seneni de bitirr üniversiteni kazan başka birşey istemiyorum ben" derken bile yüzündeki o çaresizliği gördüm annem bıraksa o manyak herif bırakmazdı annemi biliyorum ben. "Senin için kazanacağım Aslı sultan" diyerek tekrar sarıldım ama bu sefer kısa sürdü."şimdi benim hemen çıkmam lazım anne deniz ile buluşacaz ordan da gece için iş bulduk oraya geçeceğiz ben geç gelirim o yüzden merak etme olur mu " diyerek adımlarımı banyoya çevirdim.