İnsanlar sevmeyi bıraktı artık kimse kimseye güvenmiyor. Akraba olsun, yakın arkadaş olsun, hatta hoşlandığı kişi olsun.
Bir şekilde bu ilişkiler ilk zamanlar samimi duygularla gerçekleşsede bir süre sonra tartışma çatışma nefret ve ilgisizliğe kadar sürükleniyor.
Mesela sevgili olan insanlar uzun vadede hep muzdarip oluyorlar tabi ki mutlu olanlar hatta ilişkilerini evlilikle taçlandıranlarda var. Ben geneli söylüyorum ayrılma aşamasından sonrasında sevgililer birbirleri için şunları söylüyor: '' Ben sevdim o sevmedi, bana bir gülüşü yeterdi, Ah şu kara kader vs vs" gibi hatta çoğu zaman hakarete kadar varan cümleler oluyor. Kısacası büyük bir heyecan, tutku ve hoşlantı ile başlayan ilişkiler yerini hüsrana acıya, isyana ve nefrete bırakıyor. Yanlış yaptığımız şeylerden dolayı Bunların çözümü var. Anlatacağım...
Akrabalar arasındaki bağlarda ne yazık ki kopmak üzere lakin hak veriyorum çoğu insanın akrabalarında düşmanlar, hasetlikler, çekememezlikler akrabalardan çıkar oldu. Yüzüne gülüp arkandan herşeyini herkese anlatır oldular. Anlatan, fitneyi yayan üstüne üstlük biri kırk anlatan dedikoducuları bulup soruncada iftira deyip geçiştirenler var. Sülalelerimize güvenemez olduk aman ha bizi görmesinler bilmesinler diye saklanır olduk bir köşeye lakin bunların da çözümü var.
Anlatacağım.
Peki ya arkadaşlarımız kankalarımız, panpalarımız akrabalarla olmuyorsa panpalarımız var dedik ta ki birer birer sırtımızdan hançerleri afiyetle yiyene kadar şu an bir iki sırdaşınız varsa bir elin sayısı kadar gülüp eğlendiğiniz arkadaşınız varsa çok şanslısınız.
Karma tarzda yazacağım.
