Dertler durağında gelen otobüse binip uçurumun kıyısına gidip atlamak istiyoruz ama olmuyor başaramıyoruz gidip yine sevmek istiyoruz oda olmuyor bir süre sevdalardan uzak kalıyoruz... Ve yalnızlık parkında Oturuyoruz tek başımıza gelen geçen halimizi sormuyor,sanki ay gökte bize bakana kadar bekliyoruz bir ömür boyu kalbimiz bir hızla çarpıyor sanki yanıma gelecekmiş gibi yine de beklemek düşüyor insana duraktan hiç gitmiyorsunuz yağmur yağıyor her yere yapraklar düşüyor üzerinize beklemeye devam ediyorsunuz elleriniz ıslanmaya devam ediyor gökyüzüne bakmaya devam ediyorsunuz akşamın karanlığında sanki ay size bakıyor telefondan yine arıyorsunuz yine açmıyor demek ki sizi sevmiyor sizi istemiyor siz onu düşünürken onu çok severken o sizi düşünmüyor sevmiyor belki diyorsunuz başka biri var hayatında başka biriyle mutlu sevdiğim bir söz vardır:"Kalbinizle yaptığınız herşey size geri dönecektir" hayatınızdan çıkarmak istiyorsunuz çıkaramıyorsunuz içinize sinmiş artık o kokular,o seviyorum kelimeleri Unutmak istiyorsunuz başaramıyorsunuz aklınıza getirmek istemiyorsunuz yapamıyorsunuz alışıyorsunuz, bağlanıyorsunuz hatta güveniyorsunuz sizi yarı yolda bırakıp gidiyor siz arkadan bakıyorsunuz elinizden bir şey gelmiyor,onu durdurmak istiyorsunuz neden demek istiyorsunuz ama nafile belki o çoktan bu şehirlerden gitmiştir diyorsunuz... Hani beni bırakmayacaktın diyorsunuz içinizden gitmeyeceğim derdin diyorsunuz içinizden çoktan gitmiştir belkide diyip şehirinize geri dönüyorsunuz hayatı yaşamaya devam ediyorsunuz...
Kendinle başbaşa kalınca insan, anlıyor aslında ne kadar yalnız olduğunu.
