Biz ağladığımızda gözlerimizden yağmur gibi damlalar dökülür tenimize ama ağlamak bazen iyi gelir insana,hayatın gerçek yüzünü gördüğümüz zaman ağlarız ama bu bizim her zaman gözümüzden yaş dökmeye anlamına gelmez.Bazen hüzün çöker yüzümüze,efkar basar yüreğimiz yinede vazgeçmeyiz gururumuzdan en yakındakilerimiz bize ihanet eder duygularımıza yenik düşeriz hayattan kopmaya çalışırız yapamayız bile Seni seviyorum diyip kandırırlar bizi bizde inanırız huzur bulduğumuz yerde canımız sıkılır ve moralimiz bozulur ama bilinki her zaman sabrederiz. Sabretmek en güzel şeydir sonbahar aylarında yaprak düşer yerlere yine hüzün çöker yüreğimize ama yinede bizim bir yanımız mutlulukla doludur o yüzden ağladığımızda yani gözyaşları da çiçek açar...
Belki yağmura da gerek kalmazdı, insanlar bu kadar kirli olmasaydı.
