OPERATION: Make the Sacristan Fall

Prologue

"I like your eyes you look away when you pretend not to care
I like the dimples on the corners of the smile that you wear
I like you more, the world may know but don't be scared
'Cause I'm falling deeper, baby be prepared" natigil ako sa pag-lalakad ng napatingin-tingin sa paligid ng may marinig na boses na kumakanta. Babae ang boses. Hindi ko maintindihan kung bakit may kumakanta samantalang tapos na ang misa.

Inayos ko ang puti kong damit na sinusuot namin sa tuwing magse-serve kaming mga sakristan sa loob ng simbahan. Oo. Sakristan ako. At hindi ko alam kung bakit may ganitong boses samantalang alam kong hindi sya choir ng simbahan.

Nilagay ko ang damit ko sa bag pack ko at muling natigilan ng marinig ang boses nya.

"I like your shirt, I like your fingers, love the way that you smell
To be your favorite jacket, just so I could always be near
I loved you for so long, sometimes it's hard to bear
But after all this time, I hope you wait and see" napalunok ako ng sunod-sunod at hindi na nakatiis at tumingin muli sa paligid. Masyadong maganda ang boses nya. Nakaka-engganyong pakinggan. Bago kaya syang choir dito?

Natagpuan ko nalang ang sarili kong ngumingiti na pala dahil sa boses nya. Sana hindi sya tumigil. Sana makita ko sya.

"Love you every minute, every second
Love you everywhere and any moment
Always and forever I know I can't quit you
'Cause baby you're the one, I don't know how" nag-lakad ako sa kung saan at pilit pa ring hinahanap ang boses ng babaeng kumakanta. Hindi naman siguro sya multo o white lady di ba? Kung multo nga sya, hahayaan ko syang manatili sa bahay ko basta kakantahan nya ko palagi hehe.

Kumunot ang noo ko at tumigil sa pag-lalakad ng may mapansing mahabang buhok ng babae na nakatalikod sakin. Napalunok ako ng sunod-sunod. Baka mamaya ay multo nga talaga to! Waaaa!! Nag-bibiro lang naman ako eh! Hmp!

Huminga ako ng malalim at pinaulit-ulit yun hanggang sa mag-simula na kong mag-lakad ng dahan-dahan. Nakagat ko ang ibaba kong labi at pilit a pinapatahimik ang yabag para hindi sya maistorbo. Gusto ko lang talagang marinig ang boses nya ng malapitan. Gusto ko ring makita ang muka nya kung pwede lang.

"Love you 'til the last of snow disappears
Love you 'til a rainy day becomes clear
Never knew a love like this, now I can't let go
I'm in love with you, and now yo----LEVIIII!!!" natigilan ako sa marahang pag-lalakad at napatayo ng ayos habang pabilis ng pabilis ang tibok ng puso. Kinakabahan ako! Baka mahuli nya ko!

Aalis na sana ko ng makita ko syang nag-mamadaling tumayo habang bitbit ang gitara at tumakbo na paalis. Hinabol ko sya ng tingin at hahabulin na sana sya ng biglang may humawak sa pala-pulsuhan ko.

"Levi! Kanina ka pa namin hinihintay!" tumingin ako saglit sa kaibigan ko at muling tumingin sa daan na tinakbuhan nya kanina. Nakagat ko ang ibaba kong labi at nawalan ng pag-asa dahil nawala na talaga sya paningin ko. Mabilis syang tumakbo. Siguro ay dahil matangkad sya.

Nakasimangot akong tumingin kay Francis dahil sa ginawa nyang pag-sigaw. Nabulabog tuloy yung babae at hindi ko na nakita ang muka nya o di kaya natapos ang kantang kinakanta nya! Ano ba naman yan! Sayang masyado!

"Bakit ba?" malungkot na tanong ko at bumuntong hininga pa.

Ngumiwi sya habang nakatingin sakin. "Anong bakit ba? Kanina ka pa namin hinihintay! Ang tagal mo masyado!" sabi nya at umiling-iling pa. Ngumiwi din ako at inagaw na ang pala-pulsuhan ko.

"Sabi ko sandali lang eh. Pumasok ka pa talaga at sumigaw. Sayang." sabi ko at umiling-iling pa. Nakakapang-hinayang naman kasi talaga. Atsaka, bakit kailangan nyang tumakbo paalis? Wala naman syang ginagawang masama di ba?