ELÎŽAN

VII.

      Bu işlerin böyle olacağı belliydi. Ödeyemedigimiz bazı borçlar yüzünden evimize icra geliyordu. Üstelik butikte kapanıyordu. Zaten hiç işlemiyordu. Para sıkıntısı çekiyorduk. Off Allah' ım napacaz şimdi?
     
      "Neden sevgilinden yardım istemiyorsun.?"
 
      "Saçmalama lütfen anne. Daha dün bir bugün iki. Nasıl yardım isterim. Olmaz. Hem bu halimi bilmemesi daha iyi.  Deli gibi iş arıyorum zaten. Merak etme. Toparlarız."

       "Hiç zannetmiyorum ama hadi bakalım. Bende temizliğe gitmeyi düşünüyorum. Zümrüt teyzen soruşturuyor."

      Neee? Temizlik mi? Aslında bu işe karşıydım fakat başka çaremiz yoktu. Çünkü gerçekten zor durumdaydık.  Allah yardımcımız olsun.

       Bu arada telefonuma bir mesaj gelmişti. Mesaj Deniz' dendi. Beni çok özlediğini, görmek istediğini yazmıştı.  Ahhh... Sırası değil. Bir kere de içimde kelebekler uçuşmasın nolur...

      Apar topar hazırlanmaya başladım. Bir kafede buluşmaya karar verdik. Beni almak için evime kadar gelmişti. Annemle de kısa bir muhabbetten sonra ilerlemeye başladık.  Ara ara bana bakıyordu. Ah o mavi gözleri yok mu? Her bakışımda yeniden aşık oluyordum.

      Kafeye gelmiştik. Esprili bir şekilde kapımı o açmıştı.

      "Lütfen buyurun Elizan Hanım. Size hizmet etmek benim için bir onurdur."

     Bende ona aynı şekilde karşılık veriyordum.

      " Ahh çok mersi Bay Deniz."

      En uygun yeri seçip oturduk. Bulunduğumuz yer ağaçlık ve havuzlu olan bir yere bakıyordu. En güzel yeri biz kapmıştık. Yaşasın! Ama yan tarafta genç bir çocuk sürekli bana bakıyordu.  Artık iyice rahatsız olmaya başlamıştım.

      "Sevgilim, şu yan masadaki çocuk sürekli bana bakıyor. Gidelim mi, lütfen?"

      Deniz kaşlarını çatarak yan masaya doğru gitti. Birden gülüp sarılmaya başladılar. Neler oluyordu. Birbirlerini tanıyor olmalıydılar.  Kola kola girmişlerdi üstelik.
 
      "Sevgilim karşında gördüğün bu yakışıklı benim en iyi arkadaşım olur. Sizi tanıştırayım."
 
       Beni göstererek;

      " Sevgilim Elizan. Elizan, arkadaşım Kerem..."

      Nedense hiç gözüm tutmamıştı. Bana bakışını hiç ama hiç beğenmiyordum.
 
       " Merhaba memnun oldum Kerem."

      "Bende tanıştığımıza çok sevindim Elizan Hanım."

      Resmen bana yiyecek gibi bakıyordu. Onda anlam veremediğim bir huzursuzluk seziyordum.