Efsaneler - Uyanış

Rüya Mı ? Gerçek Mi ?

Merhaba sevgili okuyucularım nasılsınız iyisinizdir umarım
Evet bıraz cok heyecanlıyım ilk kitabım ilk karakterlerim ilk kurgum her yazarın bir ilk göz ağrısı vardır benimkide "EFSANELER" hatalarım olabilir şimdiden özür dilerim

Sizlerinde yardımıyla iyi yerlere geleceğime eminim bölüm hakkındaki yorumlarınızı okuyup isteklerinizi ele alacağım bölüm için fikirlerinizi yazın lütfen benim için cok önemli sizin fikir ve görüşleriniz

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

9 Kasım 2020

Ben Dylan Jackson, 20 yaşındayım. 4 Nisan 2000 doğumluyum 18 yaşıma basana kadar pek te normal olmayan bir hayatım vardı yani kısacası hayatım monoton dan ibaretti. Hayatım, bir lise öğrencisinin hayatından farksızdı. Şimdi diyeceksiniz hayatımda ne değişikler oluştu yazının devamını okuyarak anlayacaksınız. Neyse, ben anlatmaya devam ediyorum.

Hayatımda ailemden başka güvenebileceğim 2 tane arkadaşım var bunlar Tyler ve Jason dı. Çocukluğumuzdan bu yana kadar beraberiz hiç ayrılmadık, ayrılmayı da düşünmüyoruz. Biliyorum bunları neden söylediğimi merak ediyorsunuzdur. Durun size bu konuyu açıklamak istiyorum. Sadece hayatımız değişmeden önce hayatımızın nasıl bir hayat olduğunu kafamızdan silinip gitmişti. Bazen o eski hayatımı gerçekten çok özlüyorum ve gerçekten eski günlerime geri dönmek istiyorum. Şimdi anlatmak istediğime gelmiş bulunmaktayız. Her şey 18 yaşıma bastıktan sonra gerçekleşmişti bir an normal olan hayatım birden değişmişti Canlı gözüken yaprakların birden sonbaharın gelmesi sararak dökülmesi gibiydi. Var olan ve zamanla unutulan yıllar geçtikçe efsaneleşmiş bir hikaye mevcuttu. Bunlar Zeus, Poseidon, Hades ve diğer tanrılardan ibaretti. Şu an içinizden "Saçmalık" ve ya " O efsaneler gerçek değil" diye düşünüyorsunuz. Biliyorum aslında bende sizin gibi bu efsanelere inanmamıştım ama inanmak için bir çok nedenim oluşmuştu. Eminim bir gün benim yaşadıklarımı siz de tanıklık edeceksiniz. Tanrılar gerçektir ve ben o tanrıların içinden birinin oğluyum. Biri bana sorsa senden başka senin gibi olanlar da var diye inanmazdım ama inanmamız lazımdı çünkü bu Dünya da inanarak yaşamamız lazım.

~~~

4 Haziran 2018

Güneş daha yeni kendini belli ediyordu ve o ıssız sokakların ardından gelen kuşların sesleriyle muhteşem detay veriyorlardı. Sabah saat 7:00'dı. Kulaklarına gelen o alarm sesi beyninde yankılanıyordu. Gözlerini açtığında bu kendi telefon sesi olduğunu anlamıştı O sıcacık yatağından çıkası yoktu kendini o kadar yorgun ve halsiz hissediyordu ki yanında hala çalmaya devam eden telefonunu bile eline almıyordu. Gece geç saatlere kadar ödev yapmaktan yorgun düşmüştü. Normalde asla böyle bir şey yapmazdı o öyle bir çocuk değildi Cumartesi günü bütün işlerini bitirip Pazar gününü ise dışarı çıkarak geçiriyordu. Yarın yani Pazartesi bir nedenden dolayı akademiye 1 günlüğüne ara verilmişti ve bunu bilen Dylan Cumartesi ve Pazar gününün çoğunu Playstation oynayarak geçirmişti Pazar günü akşamın 22.00 da Tyler'ın attığı bir mesaj onun unuttuğu şeyi aklına getirmişti "ödevlerini" ardından ise denize gideceklerini de söylemişti.dylan hemen elindeki PlayStation bırakıp odasına gidip kitaplardan kendini kaldırmaz olmuştu. Ödevleri gecenin 3.00 da anca bitmişti ve kendini direkt yatağına atıp kafasını yastığa koyar koymaz uyumuştu Şu an neden telefonunun çaldığını biliyordu o ise bugün denize gitmeleriydi. Telefon bir an da susmuştu bunu duyan Dylan içinden rahatlama sözcükleri söylerken dışarıdan ise bir oh çekmişti artık uykusuna devam edebilicekti. Tam yorganı üstüne çekmiş bir vaziyette iken birden gene telefonunun çaldığını duyduğu zaman içinden sövüyordu ve bu tabiki sinirden yorganını üstünden çekmesi pek bir işe yaramıyordu nedense hala telefon ısrarla çalıyordu. Dylan, artık o telefon sesine dayanamayarak bir sinirle yorganını üstünden çekerek yatağın yanında olan masanın üstünden telefonunu aldığı gibi Tyler ismini görmüştü ve o an bugün denize gidecekleri aklına gelmişti. Yatağından doğrularak sağ tarafta olan cevapla tuşuna bastığı zaman kulağına dayadığında biraz sinirli ses tonu duymuştu.