Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kollarımın arasında, meleği andıran yüzü ile, Jennie yatıyordu. Hiçbir hastamı umursamayan bir adamken, nasıl olmuştu da ona yardım ediyordum?
Girdiğimiz durumu anlamaya çalışırken, kapattığım kapının açılması, Chaeyoung ile göz göze gelmemizi sağlamıştı.
Burası, hastanenin doktorlarından olan, Kim Taehyung'un odasıydı ve biz basılmıştık. Basılmıştık ve sonumuzu bilmiyorduk. Eğer Taehyung vicdanlı ise, bizi anlayacaktır.
"Burada ne yapıyorsunuz?" Chaeyoung söze atlamıştı; "Biz,şey..." "Siz, ney?" Taehyung Jennie'yi görmüştü. Artık sıra bendeydi. "Taehyung çok uzun hikaye, eğer bizi dinlersen, sana her şeyi anlatabilirim." Taehyung eli ile, üç kişilik deri koltuğu gösterip; "Sizi dinliyorum."
❀
"Keşke, keşke benden yardım isteseydiniz." Chae; "Herkes çok önyargılı. Biz de bu sebeple, kimseden yardım almadık." "Peki, bize yardım edecek misin?" "Jimin, sen benim arkadaşımsın ve tabii ki sana yardım edeceğim." "Taehyung,çok teşşekkürler." Taehyung gülümsedi; "Ama ilk olarak, Jennie'nin durumuna bakalım."
Jennie hâlâ baygındı ve bu beni tedirgin ediyordu. Yavaşça Jennie'ye yaklaştım; "Jennie, Jennie hadi kal." Chae; "Jen, hadi kalk" Endişe ile nabızını kontrol ettim. Sıkıntı yoktu. Jennie'nin yavaşça gözlerini açması ile, derin bir oh çektik. Jennie başını tutup; "N-nerdeyim ben?" "Güzelim, iyi misin?" "J-jimin?" "Buradayım güzelim."
Yavaşça Jen'i kendime çektim, kollarıma ona doladım. "Özür dilerim." "Ne için?" "Hepsi benim yüzümden." Jennie ağlamaya başlamıştı. Yavaşça bedenlerimizi ayırıp; "Jennie, kendini suçlamayı kes. İsteseydim sana yardım etmezdim güzelim."
Bu sefer ise, Taehyung'un kapattığı kapı açılmıştı ve biz yine, basılmıştık.
