psycho ❦ jenmin

primer beso

Durmamışlardı, sesi duysalar bile, durmamışlardı. Duvarlarda yankılanan çığlık sesi ile, Chaeyoung'un yere düşmesi bir olmuştu. Chaeyoung, kolundan vurulmuştu.

Jennie, rahat bir şeyler giydiğine sevinirken olmuştu herşey.

Tam da arabanın önüne gelmişken.

Jimin ve Taehyung işlerini bırakmayı dert etmiyorlardı çünkü zaten mesleklerini sevmiyorlardı.

Baba parasıyla geçinmeyi göze alırken.

Taehyung endişeyle arkasını dönmüş, Chaeyoung'u kucağına almıştı.

Ama yetişememişlerdi.

Yanlarına gelen görevliler, Jennie'nin kolunu sertçe tutup yürümesi için çekmişlerdi.

Zorlanmamışlardı çünkü Jennie zaten başı eğik, gözleri yaşlarla yürüyordu.

Jimin, Jennie'yi çekmelerine sinirlensede, şu an sırası değildi.

Tae'nin kolları arasında yatan Chaeyoung'u da, doktorlar akıl hastanesine geri götürmüşlerdi.

-Yine olmadı! Lanet olsun! Yine olmadı!
Diye haykırdı, Jimin.

Tae, dolmuş gözleri ile Jimin'e başı ile hastaneyi işaret edip, ayağa kalktı.

Hastaneye girdiklerinde onları merakla izleyen doktorlar, ikisininde sinirlenmesine sebep oluyordu.

Ama şimdi sırası değildi.

Taehyung ve Jimin aceleci hareketlerle üst kata çıkmış, acil bölümüne girmişlerdi.

Acil bölümüne, kriz geçiren hastalar giderdi.

Tae, sedyede yatan Chaeyoung'u görmesi ile;
-Chaeyoung...
Diyerek adımlarını sedyeye yöneltmişti.

-Hocam, üzgünüm yaklaşamassınız. Jong Müdür dedi ki;
Jimin ve Taehyung, onların yanına yaklaşmasın. Artık onların psikiyatristleri siz değilmişsiniz.

-Ne!?
-Bu adam ciddi olamaz herhalde!?

⇢

Jennie, odasına geri yollanmıştı.

Psikiyatristinin değiştiğinden haberi yoktu.

Şimdi ise yatağında oturur pozisyondaydı.

Korkmuştu ve vicdan azabı çekiyordu. Herşey onun suçuydu.

Kapının tıklaması ile Jennie;
-Gir.
Komutunu verdi.

Gelen Jimin'di. Jennie hızlı adımlar ile Jimin'in yanına gidip, sarıldı. Jimin'de kollarını onun beline doladı.

-Güzelim,bir sıkıntı daha var.
Jennie, "ne oldu?" dercesine bakıyordu.
-Artık sana yaklaşmam yasak ve doktorun değişti.
-Ne? Ama Jimin, o zaman-
-Evet güzelim, sana inanmayacak ve maalesef benim doktorlarda konuşmam yasak.

Jennie ağlamaya başlamıştı. Çok yorulmuştu ve yıpranmıştı.

-Ağlama ama, buna da çözüm bulunur.
-K-kesinlikle b-burada çürüyüp g-gideceğim.
Ardından gelen acı dolu hıçkırıklar.

Jimin, duyduğu ayak sesleri ile Jennie'nin omuzlarından tutup, ona bakmasını sağlar.

Dudaklarına bir buse kondurur. Ne kadar kısa olsada, o kadar anlamlı bir buse.

Dudaklarını ayırıp, kapıya yönelir;
-Gitmem gerek güzelim, ama geleceğim.

Jimin gider, Jennie tekrar oda da yalnız kalır. Tâ ki;

Kapı tıklayana kadar.

→
Süpriz! Artık oy sınırı yok. Sadece denemek için, eğer az oy gelirse, tekrar oy sınırı geri dönücek.BEN BİLE RAHATLADIM MK ÖDMSMSMSMSM

Nasıl bölümdü? Görüşlerinizi lütfen yorum olarak yazınız.

Mikan sizi seviyor!

E BANA VAR DEDİLERĞĞĞ!