Best (boy)friend

Part 44

POV Max
'Wat weten we nog niet?' vraagt Jamie. Ik kan het maar beter gewoon nu vertellen want ze gaan er vroeg of laat toch wel achterkomen als ze zien hoe hard ik Kiya ontwijk. Ik weet trouwens ook helemaal niet waarom ik het niet eerder tegen mijn beste vrienden heb verteld, maar ik wilde het liefst met niemand praten. Ik heb het Ari vrijdag verteld omdat ze toevallig langskwam, maar als ze dat niet had gedaan had zij nu denk ik ook nog van niets geweten. 'Nou uhm...Kiya en ik zijn uit elkaar sinds vorige week. Daarom was ik er ook niet, omdat ik het gewoon niet kon verdragen om haar te moeten zien.' Aria is naast me komen staan en slaat haar arm om me heen. De gezichten van Riley en Jamie zijn eigenlijk best lachwekkend. Ze zijn volgens mij nog geschokkeerder dan Aria en mijn gezin bij elkaar. 'Wauw gast die had ik niet aan zien komen.' 'Ik vind het zo rot voor je Max!' Zeggen ze. 'Hoe is het gebeurd?' vraagt Ri. 'Hey misschien is het beter om straks na school met z'n allen een ijsje te gaan halen of zoiets dat we het dan bespreken, de les begint zo en misschien is het niet zo chill om er hier over te praten.' stelt Aria voor. Iedereen knikt en gaat zitten.

Ik bedank Ari met een glimlach en ze knipoogt naar me. Ik ben echt heel blij dat ze dat voorstelde want z eheeft helemaal gelijk. Ik wil het best met ze bespreken, maar liever niet op een plek waar Kiya zo kan komen binnen wandelen. Aria is echt een hele goede vriendin. Ze kent me zo goed en ik ben ontzettend blij met haar. Ik zou op zoveel momenten niet weten wat ik met mezelf aan zou moeten als Ari er niet was geweest. Zij en ik kennen elkaar al zo lang, en we zijn al zo lang vrienden. Eigenlijk vind ik het raar dat ze nog steeds vrienden met me wilt zijn, terwijl er zoveel nare dingen tussen ons zijn gebeurt en ook nog eens allemaal dankzij Kiya. Ari en Kiya waren eerst beste vriendinnen maar toen kreeg ik met Kiya en dreven ze uit elkaar, wat dus eigenlijk mijn schuld is. Ze is haar beste vriendin kwijt geraakt door mij, en toch blijft ze mijn beste vriendin. Ik heb echt heel veel geluk gehad met haar.

Meneer Haasse begint de wiskundeles maar ik kan mijn hoofd er niet bijhouden. Hij is ook onze mentor en het is best een aardige man dus ik hoop dat hij niet al te moeilijk gaat doen over het feit dat ik niet bij de les kan blijven met mijn gedachtes. Na de uitleg moeten we opdrachten gaan maken uit het boek. Ik sla mijn boek en schrift open en staar er naar tot de letters en cijfers voor mijn ogen beginnen te dansen. 'Hey gaat het wel?' vraagt Jamie en hij stoot me aan. 'Oh jawel, ik kan me alleen niet zo goed concentreren.' 'Ja snap ik. Ik ben er voor je he! Als je wilt praten of juist niet, mag je me altijd bellen.' 'Weet ik Jay, thanks.' Hij geeft me een klopje op mijn schouder en gaat verder met zijn opdrachten. Ongeveer 15 minuten later gaat de bel en we lopen naar het lokaal waar we Nederlands hebben. Mijn ¨Ik doe net alsof ik oplet en mijn best doe¨ act hou ik de hele dag vol.

In de pauze lopen we naar de aula om aan een tafel te gaan zitten. Ik kijk heel voorzichtig de aula rond om te kijken of ik Kiya zie, maar ik zie alleen haar vriendinnen. Een voordeel van dat het uit is is wel dat ik niet meer hoef te doen alsof ik die twee volgelingen aardig vind. Ik werd altijd zo moe van ze. Ze moesten lachen om alles wat Kiya of ik zei, ze liepen altijd achter ons aan en doen precies wat Kiya ze opdraagt. Ze hebben echt geen eigen mening of leven, en laten zo over zich heen lopen. Best sneu eigenlijk. Misschien word het tijd voor ze om samen verder te gaan en nieuwe vrienden te zoeken want ik kan me niet voorstellen dat je hier gelukkig van wordt. Dan zou Kiya helemaal alleen zijn, want ze heeft verder volgens mij geen echte vrienden. Ach ja, karma wint altijd toch?