Best (boy)friend

Part 45

POV Aria
Vandaag is waarschijnlijk een van de belangrijkste dagen van mijn leven. Het is woensdag. 2 weken na de audities voor Lucia. Eigenlijk zouden we vorige week de uitslag hebben gekregen maar volgens een mail die ik had gekregen, is Lucia ziek geworden dus moest ze even rust nemen. Vandaag krijgen we als alles goed is de uitslag van wie er door mag naar de vooropleiding van Lucia Marthas. De vooropleiding begint volgend schooljaar, het is nu namelijk bijna zomervakantie! Ik ga dit jaar niet op vakantie omdat ik me wil focussen op dansen en mijn zang ook wat door wil zetten om misschien een extra klas te volgen op Lucia. Ik wordt waarschijnlijk rond 13:00 gebeld met of ik door ben of niet maar dan zit ik nog op school. Ik ga vragen of ik mijn telefoon tijdens de les bij me mag houden zodat ik kan opnemen. Rond 13:00 zit ik in mijn zesde lesuur, namelijk Engels met mijn mentor klas, en ik moet tot 14:30 dus daarna gaan we hopelijk iets goeds vieren. Ik wil er niet teveel druk opleggen om de teleurstelling te verkleinen als ik niet door ben. Ik begin vandaag om 09:15, gelukkig een korte dag, maar ik ben al helemaal klaar om te gaan dus ik zit nu gewoon even op de bank tv te kijken. Mijn ouders zijn al naar werk en Soof moest vanochtend vroeger beginnen. Ik zie op mijn telefoon dat het zo ongeveer tijd is om te gaan dus ik trek mijn schoenen en jasje aan. Het is zomer maar 's ochtends is het nog best fris dus ik pak een dunner spijkerjasje. Als ik alles heb stap ik naar buiten om mijn fiets te pakken en op Max te wachten. 'Goedemorgen shining star! Zenuwachtig voor vandaag?' Hoor ik Max roepen als ik de deur op slot aan het draaien ben. Hij staat al klaar om te gaan dus ik stap snel op mijn fiets zodat we kunnen vertrekken. 'Ben je serieus? Ik ben aan het sterven op dit moment!' We lachen allebei en fietsen de straat uit. 'Hey maak je geen zorgen, ik weet zeker dat je het goed hebt gedaan want je bent gewoon super goed! En stel dat de juryleden blind zijn en je niet door bent, waar we niet vanuit gaan, ben ik nog steeds trots op je omdat je je best hebt gedaan!' Max is altijd zo supportive en lief. Deze lieve woorden doen me goed. Ik vind het fijn om te weten dat hij trots op me is, no matter what. We fietsen verder en kletsen over van alles. Gelukkig weet Max er altijd voor te zorgen dat mijn zorgen en stress voor heel even verdwijnen. En dat is dus waarom hij mijn beste vriend is. Eenmaal op school aangekomen doen we wat we moeten doen en gaan we naar de les. De tijd tikt te traag voor woorden voorbij en ik word voor mijn gevoel langzaam gek. Ik kan mijn aandacht niet al te goed bij de les houden hoe hard ik mijn best ook doe. Mijn gedachten dwalen steeds af naar een en het zelfde ding. Ik denk dat je wel kan begrijpen naar wat. In de pauzes eet ik een klein beetje maar door alle zenuwen krijg ik geen hap door mijn keel. 'Meneer?' 'Ja Aria zeg het eens.' Zegt mevrouw Siems, mijn Engels docente. 'Ik uhm, ik word rond 13:00 gebeld door mijn volgende opleiding of ik ben toegelaten of niet wat best belangrijk is en ik wil dus vragen of ik tijdens de les mag opnemen als ik gebeld word.' 'Oh ja natuurlijk mag dat! Spannend hoor! Hou je telefoon lekker bij je en sta maar meteen op en roep iets als je gebeld word, dan hou ik meteen mijn mond.' 'Is goed, dank u wel!' Ik loop naar mijn plek en ga zitten. Tijdens de uitleg blijf ik half naar mijn telefoon staren in de hoop dat ik sneller gebeld word. Ik voel me echt zwaar wanhopig hahaha! Dan ineens uit het niets begint mijn telefoon te rinkelen. 'WAAA!' Ik spring op en mevrouw Siems roept meteen dat iedereen stil moet zijn. Mijn mentorklas weet gelukkig waar het om gaat. 'Hallo met Aria!' 'Dag Aria, je spreekt met Lucia! Ik zal maar meteen ter spraken komen.'