Babamdan tırnaklarımı kemirdiğim için yediğim temiz bir dayak. (Üstelik sadece 4 yaşımdaydım.)
Evet, ilk anım maalesef ki bu. Sonra da halamlara götürmüştü. Arabada giderken ellerimi dizlerimin üzerine koydurmuş, parmaklarımı tamamen açtırmıştı. Uzun bir konuşma da yapmıştı. Ama hatırlamıyorum. Çok da önemli değil zaten.
Babamdan çok dayak yedim, yedik. İş yerinde sinirlenip bizi döverdi. Kendi ailesine sinirlenip bizi döverdi. Bize sinirlenip yine bizi döverdi.
Geçen gelmiş şey diyor, "Sizin özgüven probleminiz var." Sinirden deliye döndüm. Neyse, yavaş yavaş anlatacağım. Sakin olacağım.
Nerede kalmıştık, dayak meselesi.
Babam annemi de çok dövdü. Annem de bizim için katlandı o adama. Seviyor musun babanı derseniz cevabım koca bir BİLMİYORUM olur. Çünkü gerçekten bilmiyorum. Alışkanlık gibi hissediyorum ama hiçbir alışkanlık yüzünden ağlamayız diye de düşünüyorum.
Konumuza dönersek, kendimi bildim bileli babamdan korkardım. Ama bir şey farkettim ben aslında babamdan korkmuyormuşum, çekiniyormuşum. Bunu o gün anladım.
17 Temmuz 2019
YKS sonuçları açıklandı.
Asla unutamayacağım günler listesinde bir numara.
Sonraki bölümde yazacağım onu da. Yarın da yayımlarım diğer bölümle beraber. Oldukça uzun ve sabahın dördü olmasına rağmen ben hiç uyumadım. Uyumayı sevmem. Herkes sevdiğimi düşünür, çünkü gündüz vakti oturduğum yerde uyuyakalırım. Bunun sebebi geceleri uyuyamamam olsa da bilen kimse yok, doğal olarak uykuya aşık biri olduğumu sanıyorlar. Haklılar da ne diyeyim.
Tekrar özür dilerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendimi Kendime Anlatıyorum
NonfiksiAklıma gelen tüm anılarımı karışık bir şekilde burada toplayacağım. Kimse kim olduğumu bilmediği için de her şeyi açık açık yazacağım. Okumak canınızı sıkabilir, o yüzden bence okumayın. Görüp de okuyacak olan varsa şimdiden özür dilerim.
