Ruhum alev almış
Kalbim buz
Bedenim çürümüş
Hissediyorum her şeyi
Düşünüyorum düşünmemeyi
Çığlıklar atıyorum sessizce
Fısıldıyorum ruhuma
"Söndür alevlerini"
Cehennem böyle olsa gerek
Soğuk ve acımasız
Rüya da mıyım
Yoksa hayatta olduğumu mu sanıyorum
Belkide öldüm
Ya da ölüyorum
Yoruldum
Düşünmeyi düşünmekten
Korktum
Rüya olmasından
Ve öldüm
Gerçek olamamasından
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yorgun Kalpler Durağı
Poesía"Neden yaptın bana bunu" dedi kadın yorgun çıkan sesiyle adamın verecek bir cevabı yoktu sadece başını eğip kadının gözlerine bakmamaya çalıştı kalbi yorgundu onun gözleri adamın kalbini yoruyordu. Kitap kapağı için @aestheria_ ya teşekkür ederim
