My angel sleeping (Zayn Malik fanfication)

Rozdział 10

Umieszczam swoj wzrok, tam gdzie patrzą wszyscy. Nie jestem pewien, czy na pewno się obudziłem, kiedy moim oczom ukazuje się niesamowity widok. Drobna dłoń Glow powoli się unosi i leniwie opada na jej brzuch. Przecieram oczy i uświadamiam sobie, że to nie sen. Niepewnie rozglądam się po sali. Wszyscy są skupieni na Glow. Lekarz, ktorego tu jeszcze chwile temu nie widziałem stoi z zszokowaną miną i powtarza w kółko chaotyczne "To cud" .

Przez moje ciało przechodzi dreszcz, gdy powieki Glow leniwie się unoszą. Boże, to niesamowite. To prawdziwy cud. Nie jestem w stanie opisać mojego szczęścia. Czuję się jakbym narodził się na nowo. Podchodzę do niej najbliżej jak się da, klecząc przy niej.

- Glow, słyszysz mnie? - pytam drżącym z emocji głosem. Dziewczyna wlepia we mnie swoje zielone tęczówki, za którymi tak tęskniłem, jednak nic nie mówi.

Lekarz mnie lekko od niej odsuwa i podchodzi do niej. Nic z tego nie rozumiem...

Świeci jej w oczy jakąłś dziwną lampką, ale ona zdaje się być w amoku. Nikt  nie wie jak się zachować. Gloria patrzy na nas.. ale tak jakoś inaczej.

- Gdzie Roni ? - odzywa sie po raz pierwszy od dwóch miesięcy. Nie takich słów się spodziewałem. Dlaczego ona pyta o swojego malutkiego braciszka, który umarł 7 lat temu?

- Gloria, o czym Ty mówisz, przecież nasz brat, już dawno ... - zaczyna Harry, jednak Glow mu przerywa.

- Nasz brat? Ty nie jesteś moim bratem. Mam tylko Rona. Kim wy w ogóle jesteście ? - pyta przestraszona, wygląda na naprawdę zdziwioną. Kiedy te słowa opuszczają jej usta, moje serce krwawi. Spoglądam na Harrego, który ma łzy w oczach. Zraniła Go, choć nieświadomie.

- No co Ty Glow. Nie pamiętasz nas? - pyta zdezorientowany Liam, jego oddech jest ciężki z emocji.

- Glow? Dlaczego tak do mnie mówicie? Ja nie wiem kim wy jesteście. Dlaczego ja tu jestem. Gdzie rodzice i Roni? - pyta a łzy ciekną po jej policzkach.

Czuję coraz większy ucisk w mojej klatce piersiowej z każdym jej kolejnym słowem. TO NIE MIAŁO BYĆ TAK! Dlaczego ona nie pamięta nawet jak ma na imie, nie pamięta swoich przyjaciół i ... chłopaka, którego dażyła miłością, a pamięta kędzieżawego chłopca, któóry umarł, gdy miał cztery latka i rodziców, ktorzy wyjechali za granicę do pracy i już nigdy nie wrócili. Była wtedy jeszcze dzieckiem. Więc dlaczego pamięta te wszystkie osoby, a nas nie???

- Odpocznij, dziecko- mówi lekarz - a panów proszę za mną - zwraca się do nas.

Niepewni czego mamy się spodziewać, podążamy za mężczyzną.

- Co to do cholery ma znaczyć !? Dlaczego ona, praktycznie nic nie pamięta... nie pamięta nas. - prawie krzyczę. Dopiero teaz daję upust emocjom, choć tylko w drobnym stopniu.

- Wiem, co panowie czujecie i doskonale państwa rozumiem, jednak musicie wiedzieć, że cudem było to, że wasza przyjaciółka się wybudziła. Jej mózg uległ tak poważnym uszkodzeniom, że nawet to, że jest w stanie ruszać ręką i mówić jest czymś niesamowitym. Nie wierzyłem w cuda. Wierzyłem w medycyne, ale po tym co zobaczyłem... to autentyczny cud!

- My naprawdę jesteśmy szczęśliwi, że żyje i, że się wybudziła.. Ale co z jej pamięcią? Czy ją odzyska?  -  pyta niepewnie Liam. Cały czas spogląda na drzwi sali Glow, jakby chciał przez to pokazać, że chce znaleźć się przy niej jak najszybciej. Czy jestem zazdrosny? Nieeee, czemu miałbym ? To jej przyjaciel, ale ... nieważne. Odniosłem wrażenie, że Glow właśnie na Liama patrzyła najbardziej przyjaźnie ... nie... to tylko moja chora wyobraźnia ... przecież ona nie pamięta żadnego z nas, więc nie może Go lubić bardziej ...