One Last Cry [On Going]

Prologue

I was once happy..

I was once contented..

I was once in love..

I was once never myself today..

Akala ko kung makokontento ako sa kung anong meron ako at hindi na maghahangad pa nang higit dito ay hindi ito mawawala..

I've always wanted to share the things that I have because I thought I won't lost anything..

Wala akong pakialam sa mga materyal na bagay..

Kontento ako na meron akong mga kaibigan na handa akong damayan sa mga pagkakataong kailangan ko sila..

Kontento ako na nandiyan si Anaiyah na handang makasama ako habang buhay..

Kontento ako na nandiyan sina mommy at daddy na handa akong suportahan sa mga bagay na gusto ko at sa mga desisyon ko..

Ngunit bakit kung saan ako kuntento ay iyon pa ang kukunin mula sa akin?

Bakit kailangang mabuhay ako nang mag-isa?

Bakit hindi pa ako nawala nang araw na iyon?

It's very hard to witness your lover's last breath..

Every night I cry..

Every day I remember..

Every day I suffer..

Yes, I became blind since that accident and how I wish that my heart is as blind as I am..

Para hindi ko na maramdaman pa ang sakit nang pakiramdam ng nag-iisa..

I want to get out from this darkness and forget the painful yesterday..

But how?

Can anyone help me get out?

Can anyone make my heart beat again?

[Misteryooshin]