Derin bir "offf..." çekip beyaz üzerine kırmızı çiçekli yorganımı kafama kadar örttüm. Alarmım "yine mi depresyondasın ulan" der gibi çığlık çığlığa bağırıyor. Öfkemden elimi bir hamleyle saatime çarptırıyorum. Yine aynı elim komidinin üzerinde olan sigaramı yokluyor. Sigara elime gectiği gibi yataktan kalkıyorum. Onun gidişinin üzerinden kaç paket sigara bitirmişim bilinmez.Hiç gelmeyecek birinin üstüne yakıyorum bu sigaraları. Bir bardak soğuk su niyetine...Bilirmisin? Umut etmek insanı ayakta tutar. Ben seni umudun yanına bile yanaştıramıyorum...
